حمید قربانپور؛ نگارگر کتیبه دل 
مسجد بقیه‌الله؛ یادگار آب‌انبار حوض کوله 
ایمان گلمکانی فوتبالیست‌های «ادیب» را دور هم جمع کرد
آروز فاطمی| چند سال پیش هر پسر نوجوان یا جوانی را که می‌دیدی در کوچه‌پس‌کوچه‌های محله یک تیم تشکیل می‌داد و بازی می‌کرد. این حکایت بچه‌های خیابان ادیب است که گویا این روز‌ها دیگر به ورزش زیاد علاقه نشان نمی‌دهند.
اما این هفته ما به سراغ سرپرست تیم فوتسال پایوران جوان رفتیم. کسی که خودش تا همین چند وقت پیش بدون امکانات در زمین‌های خاکی بازی می‌کرد و عشق فوتبال او را به جایی رساند تا بتواند مقام‌ها و عنوان‌های زیادی کسب کند. ایمان گلمکانی این هفته مهمان تحریریه شهرآرا محله است تا از تیمش و اینکه چرا انگیزه نوجوانان و جوانان این روز‌های محله‌اش برای ورزش کردن کم‌رنگ شده است بگوید.
خانواده تحصیل‌دوست!
گلمکانی فرزند یک خانواده کوچک چهار نفری است. دومین فرزند خانواده است و سال‌هاست به همراه خانواده در خیابان ادیب زندگی می‌کند. می‌گوید: «ورزش کردن را خیلی دوست داشتم، اما هیچ‌وقت نتوانستم به‌طور حرفه‌ای به دنبال ورزش بروم زیرا خانواده من زیاد ورزش‌دوست نبودند و به تحصیل خیلی بیشتر بها می‌دادند. اما من در مسابقات دانش‌آموزی و دانشجویی زیادی شرکت کرده‌ام.»
تیم افشار، اولین تیم
با آنکه خانواده‌اش زیاد با ورزش کردن او موافق نبودند، اما او ورزش را همیشه در کنار تحصیلش ادامه داده است. خودش در این‌باره می‌گوید: «من همیشه در تیم‌های مدرسه و مسابقات دانش‌آموزی حضور داشتم.
سال پنجم دبستان بودم که به همراه تیم افشار به مسابقات ناحیه۷ اعزام شدیم. البته در این رقابت‌ها عنوانی کسب نکردیم. سه دوره هم در مسابقات دانشکده‌ام شرکت کردم و هر سه سال تیممان مقام نخست را کسب کرد. علاوه بر این در مسابقات هلال‌احمر نیز موفق به کسب عنوان نایب قهرمانی شدیم، در مسابقات جام رمضان و یک دوره از رقابت‌های محلات نیز حضور داشتم.»
شادی و نشاط در مسابقات محلات
گلمکانی مسابقات محلات را تجربه کرده و درباره فضای این رقابت‌ها می‌گوید: «به نظر من مسابقات محلات فضای خوبی دارد. همه بچه‌ها دور‌هم جمع می‌شوند و شادی و نشاط خاصی بین آنهاست.
موضوع مهم این است که همه می‌دانند پولی در کار نیست و فقط برای دل خودشان و به صرف علاقه بازی می‌کند. البته این مسابقات مشکلاتی هم دارد. وقتی یکی را بازی نمی‌دهی و دوستش را در ترکیب تیم می‌گذاری باعث ناراحتی و دلگیری می‌شود.
در صورتی که هیچ عمدی در این کار نیست، گاهی اوقات پدر و مادر‌ها اجازه نمی‌دهند که بچه‌هایشان بازی کنند و این موضوع باعث می‌شود که جمع‌و‌جور کردن بچه‌ها موقع تمرین و بازی کمی سخت شود. اما به طور کلی مسابقات محلات باعث نزدیک شدن دوستی‌ها و تداوم آن می‌شود.»
سالن؛ عامل ایجاد انگیزه در ورزشکاران
سرپرست تیم پایوران جوان خیابان ادیب، سالن را عامل انگیزه و جذب نوجوانان و جوانان به ورزش می‌داند و در این خصوص می‌گوید: «ورزش کردن همیشه نیازمند امکانات است. خوشبختانه شهرداری منطقه در چند سال اخیر زمین‌های فنس‌کشی و امکانات ورزشی خوبی را در هر محله در اختیار ورزشکاران قرار داده است.
حتی طرحی را برای مساجد و پایگاه بسیج اجرا کرد که سالن ورزشی کوثر را با تخفیف در اختیار تیم‌ها قرار می‌داد، با اتمام این طرح به طور حتم انگیزه نوجوانان هم برای پیوستن به یک تیم کم می‌شود. به نظر من تمرین و بازی در سالن باعث انگیزه در بین بازیکنان می‌شود.»
تیم اخلاق، برتر از تیم قهرمان
می‌گوید تمام بازیکنانش اول باید اخلاق را رعایت کنند. خودش در این‌باره می‌گوید: «من امسال تیم پایوران جوان را راهی مسابقات محلات می‌کنیم. به همین خاطر سعی کرده‌ام بازیکنانی را انتخاب کنم که بیشتر اخلاق نمونه داشته باشند تا اینکه حرفه‌ای باشند.
من بازيكناني را انتخاب می‌كنم كه بيشتر اخلاق نمونه داشته باشند تا اينكه حرفه‌اي بازی کنند
حتی با اینکه یکی دو بازیکن حرفه‌ای داریم، اما دوست دارم بیش از آنکه به عنوان تیم قهرمان شناخته شویم به عنوان تیم نمونه اخلاق انتخاب شویم و کاپ اخلاق را به دست آوریم. اما باز هم از همین حالا برای همه تیم‌های منطقه خط و نشان می‌کشم!»
عشق به فوتبال کم شده!
این جوان ورزش‌دوست خیابان ادیب اعتقاد دارد که هفت هشت سال پیش با آنکه امکانات محله‌اش مانند الان نبوده، اما بچه‌ها خیلی به ورزش به ویژه فوتبال علاقه داشتند.
«هفت هشت سال پیش که من نوجوان بودم زمین‌های فنس‌کشی شده در محله ما بسیار کم بود، اما یادم می‌آید که هم‌سن‌و‌سال‌هایم خیلی به فوتبال علاقه داشتند و به قول معروف عشق فوتبال نیستند، اما الان به خاطر شرایط جامعه همه به دنبال کار و تحصیل هستند و از ورزش دور مانده‌اند.»
* این گزارش چهارشنبه، ۱۸ اردیبهشت ۹۲ در شماره ۵۳ شهرآرامحله منطقه ۱۰ چاپ شده است.
لینک کوتاه
روایات مشابه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
