فاطمه شریف؛ خانم مهندس فوتسال مشهد

مژده رنگیان| شاید عجیب باشد که هم دختر باشی، هم مهندس برق، هم ملی‌پوش فوتسال و هم مدیر؛ ترکیبی که فاطمه شریف آن را تجربه کرده و با موفقیت پشت سر گذاشته است. شاگرد اول دوران مدرسه، زمانی در کوچه هم‌بازی فوتبال بچه‌های محل بود و بعد‌ها در میادین بین‌المللی پرچم ایران را چه در قامت بازیکن و چه مربی بالا نگه داشت و حتی در مدیریت ورزشی به‌عنوان نایب‌رئیس هیئت استان درخشید. مثل همه دختران دیگر او هم فراز و نشیب‌های زیادی را در این مسیر تجربه کرده است؛ اما هفت سال با پیراهن تیم ملی گل‌زنی کرده است.

حالا چند سالی است که از دل آن روز‌های سخت و شیرین، مربی توانایی متولد شده است که در حال پرورش نسل آینده فوتسال دختران ایران است؛ نسلی که به‌تازگی قهرمان آسیا شده‌اند.

ردِ پا در کوچه‌های خاکی

فاطمه شریف از آن دهه‌شصتی‌های پرتلاش و خستگی‌ناپذیر است. متولد ۱۳۶۵ است. از یک سو درس و تحصیل دانشگاهی را ادامه داده و از سوی دیگر علاقه و استعداد ورزشی‌اش را تا بالاترین قله‌ها پیش برده است.

خودش می‌گوید: مثل بسیاری از هم‌نسلانم، علاقه من به فوتبال و فوتسال از بازی با توپ در کوچه‌های خاکی محله شروع شد. سال ۱۳۷۹ بود که برای نخستین‌بار کلاس فوتسال دختران در مجموعه کوثر قاسم‌آباد مشهد برگزار شد.

خانواده‌ام به‌دلیل فاصله زیاد سالن تا خانه و نگاهی که به فوتسال دختران وجود داشت، ابتدا با حضورم در آن کلاس‌ها موافقت نکردند؛ اما در نهایت با اصرار فراوان، اجازه حضور گرفتم.

چیزی شبیه بچه‌های آسمان!

سرمربی تیم ملی، خاطره جالبی از آن دوران دارد، برای حضور در کلاس‌های فوتسال مجموعه کوثر، مربیان تهیه محافظ پا (ساق‌بند) را ضروری اعلام کردند و بدون آن اجازه تمرین نمی‌دادند. خانواده فاطمه برای اینکه شاید او را از فوتسال منصرف کنند، برایش ساق‌بند نخریدند! فاطمه هم از پسر همسایه که فوتبال بازی می‌کرد، ساق‌بندهایش را قرض می‌گرفت و بعد از تمرین به او برمی‌گرداند تا خودش در تمرینش استفاده کند.

سرانجام او سال ۱۳۸۰ به همراه تیم منتخب دانش‌آموزی خراسان رضوی برای نخستین‌بار به مسابقات کشوری رامسر اعزام شد. در همان نخستین حضور، تیم مشهد قهرمان شد و همین قهرمانی نگاه خانواده‌اش را تغییر داد و از آن پس تا امروز حامی او در این مسیر هستند.

دردسر‌های شاگرد زرنگ مدرسه

وقتی از او می‌پرسم بین رشته مهندسی برق تا تیم ملی فوتسال یک دنیا فاصله است. می‌گوید: همیشه دانش‌آموز ممتازی بودم و شاگرد اول کل مدرسه. به‌دلیل علاقه، رشته ریاضی‌فیزیک را انتخاب کردم و آن زمان در کنکور سراسری رتبه ۱۵۰۰ را کسب کردم. با وجود قبولی در دانشگاه‌های شریف و تهران، دانشگاه فردوسی مشهد را برای نزدیکی به خانواده انتخاب کردم و وارد رشته مهندسی برق شدم که البته بسیار سخت و سنگین بود.

یکی از آرزو‌های بزرگم حضور در تیم‌های خارجی است تا پرچم فوتسال بانوان ایران را در سطح بین‌الملل بالا نگه دارم

از سال ۱۳۸۵ که به اردوی تیم ملی دعوت شدم، شرایط سخت‌تر شد. در خوابگاه تیم ملی از ۵ صبح تا زمان بیدار شدن ملی‌پوشان درس می‌خواندم. چون استادان همکاری چندانی نداشتند، با پایان کارشناسی، برای مقطع ارشد، رشته مدیریت را در دانشگاه پیام‌نور انتخاب کردم تا حضور کمتری نیاز داشته باشد و بتوانم فوتسال را هم دنبال کنم.

بالاخره پیراهن تیم ملی

فاطمه شریف از داستان جالب رسیدنش به تیم ملی می‌گوید: آن زمان لیگ کشور به‌صورت مجتمع برگزار می‌شد و، چون تیم مشهد حضور نداشت و دروس دانشگاه نیز سنگین بود، فرصت حضور در لیگ را پیدا نکردم. بازیکنان تیم ملی معمولا از دل همین مسابقات انتخاب می‌شدند، تا اینکه مسابقات دانشگاهی کشور برگزار شد و من با تیم دانشگاه فردوسی شرکت کردم.

زنده‌یاد رمضانی، سرمربی وقت تیم ملی و مسئول انجمن فوتسال وزارت علوم، بازی‌ام را دید و تعجب کرد که چرا تا آن زمان به تیم ملی دعوت نشده‌ام. همان سال، یعنی ۱۳۸۵، به تیم ملی پیوستم و در نخستین اعزام، قهرمانی غرب آسیا را کسب کردیم و پس از آن هفت سال پیراهن تیم ملی را بر تن داشتم.

شروع مسیر مربی‌گری‌

او در ادامه می‌گوید: سال ۱۳۹۲ دوره مربی‌گری سطح یک آسیا در کرمانشاه برگزار شد و در آن شرکت کردم. دو سال بعد، سطح دو مربی‌گری آسیا را در شیراز گذراندم. مدرس از عملکردم رضایت داشت و برای دوره تکمیلی کنفدراسیون آسیا در

سال ۱۳۹۵ به مالزی معرفی شدم. همان سال پیشنهاد مربی‌گری تیم پرسپولیس کامیاران در لیگ دسته یک به من داده شد. با آن تیم نایب‌قهرمان شدیم و به لیگ برتر صعود کردیم. بعد از آن در لیگ برتر در تیم‌های مختلفی مانند سیاه‌جامگان مشهد، نامی‌نو اصفهان، هیئت فوتبال خراسان رضوی، نصر فردیس، ملی‌حفاری و سایپا فعالیت کردم و عناوینی از سومی تا نایب‌قهرمانی کشور را به دست آوردم.

تاج طلایی آسیایی بر سر مربی و بازیکنان

حدود یک ماه پیش بود که شریف و شاگردانش جام طلایی رنگ قهرمانی را در المپیک آسیایی نوجوانان آسیا بالای سر بردند؛ او درباره این تجربه می‌گوید: از سال ۱۳۹۵ تا ۱۳۹۷ مربی تیم ملی جوانان بودم، سپس مدتی به تیم ملی بزرگ‌سالان پیوستم. ابتدای امسال و فروردین ۱۴۰۴ به عنوان سرمربی تیم ملی نوجوانان انتخاب شدم که در اولین مسابقه رسمی توانستیم قهرمان آسیا شویم. بسیاری از بازیکنان حتی اولین تجربه حضور در خارج از کشور یا سوارشدن به هواپیما را داشتند و بازی در چنین سالن بزرگی برایشان عجیب بود، اما با تلاش و انگیزه بالایشان به هدف رسیدیم.

هدف شریف در دنیای مربی‌گری

از او درباره آرزویش یا هدفش در دنیای مربی‌گری می‌پرسم و پاسخ می‌دهد: یکی از آرزو‌های بزرگم حضور در تیم‌های خارجی است تا پرچم فوتسال بانوان ایران را در سطح بین‌الملل بالا نگه دارم. برای رسیدن به این هدف باید در لیگ ایران و تیم ملی موفق ظاهر شوم.

* این گزارش شنبه ۲۹ آذرماه ۱۴۰۴ در شماره ۱۶۵ ضمیمه شهربانو در روزنامه شهرارا چاپ شده است.