نغندری می‌گوید: مشهدی‌های قدیم نذر خوبی داشتند؛ نذر کاشت درخت توت. اینجا که آمدیم این درخت بود و وقتی به ثمر نشست، فصل توت، همسایه‌ها را خبر می‌کردیم برای خوردن توت.
منطقه ۱۱
منطقه ورزشکاران و هنرمندان
با اینکه قسمت عمده منطقه ۱۱ در اوایل دهه۶۰ شکل گرفته، این منطقه اکنون جزو مناطق برخوردار مشهد است. بوستان ملت و زندان وکیل‌آباد قدیمی‌ترین فضا‌های شهری این منطقه‌اند. بوستان ملت و شهربازی آن، بوستان چهل‌بازه و پارک گل‌ها ازجمله نقاط تفریحی و گردشگری منطقه ۱۱ است که در فصل‌های مختلف سال پذیرای جمع زیادی از شهروندان و مسافران می‌شود. ورزش و هنر بین شهروندان منطقه ۱۱ جایگاه ویژه‌ای دارد. این موضوع باعث شده است باشگاه‌های ورزشی و مؤسسات هنری بسیاری در این محدوده شهری شکل بگیرد. بازنشدن گره ترافیک از معابر اصلی این منطقه با وجود احداث چندین خیابان از معضلات منطقه ۱۱ است. قرارگرفتن زندان مرکزی مشهد در دل منطقه مسکونی، دیگر معضل جدی شهروندان این منطقه به‌شمار می‌آید که مسئولان شهری و استانی را نیز واداشته است برای جابه‌جایی این مکان به فکر چاره باشند. منطقه ۱۱ شهرداری مشهد سال ۱۳۷۸ شکل گرفته و در مساحت ۱۵۳۴ هکتاری آن ۲۰۰ هزار نفر زندگی می‌کنند.
داستان همسایگی و رفاقتشان به زمانی برمی‌گردد که آبادانی هنوز به این نقطه نرسیده بود اما آنها کمر همت بسته بودند برای رشد محله خود. آنها با راه‌اندازی جلسه قرآن خانگی، فرصت دورهمی بیشتر همسایه‌ها را فراهم کردند.
مبینا رجبی دانش‌آموز پایه نهم، در ورزش کاراته نیز چند مقام استانی و کشوری دارد. او می‌گوید: شنا و ژیمناستیک هم در برنامه ورزشی‌ام دارم. علاوه‌بر‌این هندبال و بسکتبال را به‌صورت حرفه‌ای دنبال می‌کنم.
سمیه ناطقی چند‌سالی است هنر خوش‌نویسی‌اش را با حال روحی و فضای دوست‌داشتنی دوران کودکی‌اش همراه کرده تا آثاری امام‌رضایی خلق کند. این صفحات در جشنواره‌های هنر رضوی داوری شده‌اند و با آنها افتخارآفرینی کرده است.
راسته دیوار باغ آستان قدس در خیابان جلال‌آل‌احمد۷۱، خوابگاه تاکسی‌هایی است که برای خرید و فروش به این کوچه آورده می‌شوند و اینجا را به پارکینگ تاکسی‌ها تبدیل کرده است.
نگار ملانوروزی بیشتر سرگرم تمرین و تلاش است و کمتر از موفقیتش می‌گوید. با همین تلاش و پشتکار توانست در مهرماه۱۴۰۳ مقام دوم رشته کیک‌بوکسینگ کشوری را به دست آورد.
آقامحسن می‌گوید: نانوایی سنگک پدرم اولین نانوایی شهرک بود. من همه ایام هفته مستقیم از مدرسه به در مغازه می‌آمدم تا پای پاچال بایستم. آن زمان یکشنبه‌ها را خیلی دوست داشتم؛ چون روز تعطیلی نانوایی بود.