عباس کلانتر، جانباز قطع‌نخاعی که روزگاری قهرمان دو و میدانی بود. او در استان و در مسابقات دو و میدانی آموزشگاه‌ها، رکورددار ۲۰۰، ۴۰۰ و ۸۰۰ متر بوده و عنوان سومی کشور را هم کسب کرده بود.
منطقه ۱۱
منطقه ورزشکاران و هنرمندان
با اینکه قسمت عمده منطقه ۱۱ در اوایل دهه۶۰ شکل گرفته، این منطقه اکنون جزو مناطق برخوردار مشهد است. بوستان ملت و زندان وکیل‌آباد قدیمی‌ترین فضا‌های شهری این منطقه‌اند. بوستان ملت و شهربازی آن، بوستان چهل‌بازه و پارک گل‌ها ازجمله نقاط تفریحی و گردشگری منطقه ۱۱ است که در فصل‌های مختلف سال پذیرای جمع زیادی از شهروندان و مسافران می‌شود. ورزش و هنر بین شهروندان منطقه ۱۱ جایگاه ویژه‌ای دارد. این موضوع باعث شده است باشگاه‌های ورزشی و مؤسسات هنری بسیاری در این محدوده شهری شکل بگیرد. بازنشدن گره ترافیک از معابر اصلی این منطقه با وجود احداث چندین خیابان از معضلات منطقه ۱۱ است. قرارگرفتن زندان مرکزی مشهد در دل منطقه مسکونی، دیگر معضل جدی شهروندان این منطقه به‌شمار می‌آید که مسئولان شهری و استانی را نیز واداشته است برای جابه‌جایی این مکان به فکر چاره باشند. منطقه ۱۱ شهرداری مشهد سال ۱۳۷۸ شکل گرفته و در مساحت ۱۵۳۴ هکتاری آن ۲۰۰ هزار نفر زندگی می‌کنند.
موسسه «همیاری دانشجویان مهرآفرین» تنها مرکز خیریه دانشجویی کشور است. خیریه‌ای که بنیان و پایه آن بر نیت و هدف کمک به دانشجویان مستضعف و نیازمند شکل گرفت.
سیدمحمد ابوترابی، استاد برجسته نقاشی مشهد می‌گوید: در نقاشی هیچ کاری از مدرک ساخته نیست، باید کار کرد و ریاضت کشید و رنگ توی پوست و گوشتت برود، باید دست و زیر ناخن‌هایت پر از رنگ شود.
در مدرسه «سوم شعبان» که به‌همت «حاج‌عبدالحسین کرمانیان» بنا شد، ۵۰نفر تحصیل می‌کنند، اما ۱۲۰دانش‌آموز تلفیقی را هم پوشش می‌دهند که در مدارس عادی تحت‌نظر مدیران این مدرسه در‌حال تحصیل هستند.
عمر همسایگی برخی ساکنان کوچه امامت۱۳ به زمان پاگرفتن درختان پارک ملت برمی‌گردد؛ زمانی‌که تازه نهال‌های آن را کاشته بودند و هنوز از جدول‌کشی و آسفالت این بوستان و بیا و برو در آن خبری نبود.
آرمین نگاری از هشت‌سالگی والیبال سالنی بازی می‌کرد، اما حالا یک سال است که وارد رشته والیبال ساحلی شده و در آن خوش درخشیده است. او حالا به اردوی تیم ملی دعوت شده است.
تابستان دهه۶۰ بود که محمدجلیل عرفانیان با موتور گازی‌اش کوچه‌پس‌کوچه‌های شهر را دور می‌زد و به‌دنبال یک مغازه عکاسی و مستقل‌شدن بود و در این گشت‌و‌گذار، راه گم کرد و سر از بیابانی درآورد که به‌جز چند مدرسه و یک خواربارفروشی و نانوایی سنگک، بنای دیگری در آن نبود.