خانواده بهرام چهار نسل است که در دریا و با دریا زیستهاند و روزی خود و خانوادهشان را از دریا به خشکی آوردهاند. کشتی برای آنها به منزله خانه دوم بوده است و به جای زمین زیرپایشان.
منطقه ۱۱
منطقه ورزشکاران و هنرمندان
با اینکه قسمت عمده منطقه ۱۱ در اوایل دهه۶۰ شکل گرفته، این منطقه اکنون جزو مناطق برخوردار مشهد است. بوستان ملت و زندان وکیلآباد قدیمیترین فضاهای شهری این منطقهاند. بوستان ملت و شهربازی آن، بوستان چهلبازه و پارک گلها ازجمله نقاط تفریحی و گردشگری منطقه ۱۱ است که در فصلهای مختلف سال پذیرای جمع زیادی از شهروندان و مسافران میشود. ورزش و هنر بین شهروندان منطقه ۱۱ جایگاه ویژهای دارد. این موضوع باعث شده است باشگاههای ورزشی و مؤسسات هنری بسیاری در این محدوده شهری شکل بگیرد. بازنشدن گره ترافیک از معابر اصلی این منطقه با وجود احداث چندین خیابان از معضلات منطقه ۱۱ است. قرارگرفتن زندان مرکزی مشهد در دل منطقه مسکونی، دیگر معضل جدی شهروندان این منطقه بهشمار میآید که مسئولان شهری و استانی را نیز واداشته است برای جابهجایی این مکان به فکر چاره باشند. منطقه ۱۱ شهرداری مشهد سال ۱۳۷۸ شکل گرفته و در مساحت ۱۵۳۴ هکتاری آن ۲۰۰ هزار نفر زندگی میکنند.
خیابان سیدرضی ۵۷ پر از همسایههای خوب است؛ یکی برای بچههای محله کلاس تقویتی میگذارد؛ یکی خانهاش میشود جایی برای حل اختلافها و خیریهای برای کمک به نیازمندان و دیگری واسطهای میشود برای زنده نگهداشتن صلهرحم و دیدار با همسایهها.
فربد پرخویی، با همکاری برادرش در جشنواره خوارزمی موفق به کسب مقام دوم کشوری شد. او از دهسالگی به انجام کارهای رایانهای و الکترونیکی جذب شد و از دو سال قبل، درباره طرح و ایده ساخت دستگاه هوشمند تنظیم دما حساب کرده بود.
ربابه حسینیزرگری، به واسطه اشتغال همسرش در شرکت رازی، از نخستین ساکنان خانههای سازمانی، میگوید: آن زمان، محله تربیت، بیابان و برهوت بود و بهمرور و با سکونت افراد در شهرکهای همجوار، رنگ آبادی گرفت.
شهید علی ترکجوکار به دلیل علاقه فراوان به بارگاه ملکوتی امامهشتم(ع) زندگی در مشهد را به تهران ترجیح میدهد و همراه همسر و دو فرزندش یکی از محلههای اطراف حرم را برای زندگی انتخاب میکند.
محمد و آرزو نیک؛ پدر و دختر شاعر که یکی راه پر پیچ و خم ادبیات را طی کرده و دیگری پای قله ادبیات شعر ایستاده است. از محمد نیک مجموعه شعری به نام «هرگز گلی را پرپر نکردم» به چاپ رسیده است.
مرتضی طاهری (مشهدی) در دهه 50 و60، تنها آرتیست موتورسوار پارک ملت بود؛ کسی که مشهدیها برای تماشای موتورسواریاش روی دیوار «استوانه مرگ» ساعتها صف میکشیدند. او حالا از دنیای موتور و موتورسواری فاصله گرفته ولی هنوز عاشق موتور است و با ذوق از آن روزها یاد میکند.