اصغر میرخدیوی؛ شاعر شیرین بیان مشهد بود 
اسکیت روی یخ بهروایت پزشک مخصوص ناصرالدینشاه 
خانهای برای محافل همسایهها در امامت ۱۳
در کوچه امامت۱۳، کم نیستند همسایههایی که نامشان به نیکی یاد میشود. وجود مسجدی در محله، موقعیت خوبی بوده است که آشنایی و دوستی همسایهها از آنجا شکل بگیرد؛ همسایههایی که در هیچ شرایطی از حال هم بیخبر نیستند.
در کوچه امامت۱۳ محله زیباشهر، کم نیستند همسایههایی که نامشان به نیکی یاد میشود. وجود مسجدی در محله، موقعیت خوبی بوده است که آشنایی و دوستی همسایهها از آنجا شکل بگیرد و ادامه پیدا کند؛ همسایههایی که در هیچ شرایطی از حال هم بیخبر نیستند و به وقت نیاز، پای کار و مشکل هم میمانند؛ از اختصاص خانه برای برپایی مراسم عزا و عروسی و مراسم مذهبی تا همدلی برای تشکیل خیریهای برای کمک به نیازمندان حاشیه شهر.
زهرا نجفی بیشاز سه دهه است که در کوچه امامت۱۳ سکونت دارد؛ کسی که کوچه به نام همسر شهید او، عباسعلی زمانیبیدختی، نامگذاری شده و یکی از بانوانی است که نامش به نیکی بر سر زبانهاست.
خوشرفتاری برای رضای خدا
مهربانی، گذشت، رأفت و دستبهخیری از صفاتی است که همسایههای کوچه امامت۱۳ به زهرا نجفی، همسر شهیدزمانی، نسبت میدهند. محافل قرآنی و تفسیر آیات شنبههای او در مسجد و کلاسهای درس اخلاقش، همسایههای بسیاری را به مسجد میکشاند. اگر گرهی در کار همسایهها بیفتد یا نیاز به کمکی داشته باشند، درهرحال و موقعیتی حتی بیماری، زهراخانم خودش را میرساند تا اگر کاری از دستش برمیآید، دریغ نکند.
او همچنین با راهانداختن خیریهای کوچک و جذب اطرافیان، دیگران را در کارهای خیرخواهانهاش شریک کرده و بانی خیر در محله و همدلی شده است. زهراخانم در تعریف همسایه خوب میگوید: خوشرفتاری و مدارا با همسایهها یکی از شروط مردمداری است. اگر آدم کاری برای همسایه و حتی غریبه از دستش برمیآید، نباید دریغ کند. در کارها فقط رضایت خدا را در نظر داشته باشد و هر قدمی که برمیدارد، برای رضای خدا باشد، نه خلق خدا.
فرزندان، عامل آشنایی همسایهها
خدیجه صدیقی را زهراخانم بهعنوان یکی از همسایههای خوب محله معرفی میکند. خدیجهخانم و خانوادهاش چندسالی است طبقه پایین منزل خود را به حسینیهای به نام شهیدمحله، شهید زمانی، تبدیل و با برپایی محافل معنوی، زمینه دورهمی همسایهها و دیدارشان را فراهم کردهاند.
زمانی که مهر و محبت و یکدلی بین همسایههای یک محله باشد، اعتماد هم که شرط اول همسایهداری است، به وجود میآید
زهرا نجفی میگوید: باب آشنایی ما با خدیجهخانم، فرزندانمان بودند که در یک مدرسه درس میخواندند. در ادامه با هممسیری تا مسجد محله برای اقامه نماز اول وقت، این دوستی و رفاقت عمیقتر شد.
او ادامه میدهد: چند سال قبل، خانواده آقای صدیقی با یکسرهکردن طبقه همکف و پوشاندن سقف حیاط، طبقه اول خانهشان را به حسینیه بزرگی تبدیل کردند که بیشتر محافل مذهبی و معنوی در آنجا برگزار میشود. آنها حتی وقتی به سفر میروند، کلید خانهشان را به من میسپارند تا اگر همسایهها مراسمی داشتند، درِ حسینیه باز شود و چراغ این خانه خاموش نباشد.
خدیجه خانم خودش میگوید: این خانه متعلق به ائمه (ع) است. هرکدام ازهمسایهها بخواهند، میتوانند مجلسشان را اینجا برگزار کنند.
او همسایهای را خوب میداند که مهربانی با دیگران را بلد باشد و زبانی نرم داشته باشد.
همدلی و اعتماد، شرط اول همسایهداری
سابقه دوستی خدیجهخانم و نسرینخانم هم به دیدارها در نماز جماعت و همنشینیها در مسجد محله برمیگردد و به حضورشان در مراسم مذهبی که در حسینیه محله برگزار میشود.
خدیجه صدیقی به مهربانی و بیتکلفی همسایهاش، نسرینخانم، اشاره میکند و میگوید: در مراسم مذهبی، چه مسجد و چه حسینیه، بیآنکه کسی از او کاری بخواهد، خودجوش به کمک خادمان افتخاری مسجد و حسینیه میآید و تا پایان مجلس در آشپزخانه است و از هیچ کاری دریغ ندارد. در محله هم حواسش به سالمندان است و اگر کسی را نداشته باشند، برای کمک پیشقدم میشود.
نسرینخانم اصغری که همسر جانباز است و خودش فرهنگی بوده است، میگوید: محله، زمانی جای خوبی برای سکونت است که همسایههایی همدل داشته باشد.
او معتقد است زمانی که مهر و محبت و یکدلی بین همسایههای یک محله باشد، اعتماد هم که شرط اول همسایهداری است، به وجود میآید.
* این گزارش پنجشنبه ۲۷ آذرماه ۱۴۰۴ در شماره ۶۲۲ شهرآرامحله منطقه ۱۱ و ۱۲ چاپ شده است.
لینک کوتاه
آوا و نمــــــای شهر
