شاید بارزترین ویژگی خیابان امامت28 کنونی، قرار داشتن پاساژ طلا و جواهر در ابتدای آن باشد اما حدود 20سال پیش که اثری از این پاساژ نبود، اولین مغازههای تعمیرات لباس در آن مشغول به کار شدند و همچنان به فعالیت خود ادامه میدهند، طوری که اکنون میتوان این خیابان را بورس تعمیرات لباس در محله آزادشهر دانست.
رونق و گسترش بازار پوشاک آزادشهر در افزایش تعداد مغازههای تعمیرات لباس تأثیر مستقیم داشته است طوری که بیشتر این مغازههای تعمیرات لباس کنونی، در گذشته خیاطی بودهاند اما با افزایش تقاضا برای تعمیرات، رو به این شغل آوردهاند.
اکنون گرچه در سایر کوچهها و خیابانهای محله آزادشهر بهطور پراکنده مغازههای تعمیرات لباس هست اما طی سالهای اخیر هرکس تعمیرات فوری برای لباسی داشته باشد، مستقیم به امامت28 میآید چون میداند از بین چند مغازه آن، کارش در یک مغازه راه میافتد.
علی زارعی قدیمیترین خیاط این خیابان است. او از 18سال پیش در اینجا مغازه دارد. گاهی مکان مغازهاش را تغییر داده و دو سه تا مغازه بالاتر یا پایینتر آمده اما از آنزمان تاکنون در همین خیابان مشغول به کار است.
او تعریف میکند: سال83 که در این خیابان مغازه اجاره کردم، یک خانم خیاط دیگر هم بود که بعد از مدتی رفت. آن موقع 120هزار تومان اجاره میدادم. از آن موقع تا هشتسال پیش تنها بودم. البته گاهی خیاطهایی میآمدند اما بعد از مدتی میرفتند و هیچکدام ثابت نماندند.
من هم آنزمان لباس مجلسی زنانه میدوختم اما فروشگاههای آزادشهر هر مشتریای داشتند که میخواست لباسی را که خریده قدش را کوتاه کند یا تغییری در اندازهاش دهد، به اینجا معرفی میکردند و میگفتند در امامت28 خیاطی هست که اینکارها را برایتان انجام میدهد.
به مرور اینقدر تعداد این مشتریها زیاد شد که به کار دوختودوز لباسهای مجلسی نمیرسیدم از طرفی هم برای دوخت لباس زنانه همیشه باید خواهرم یا یک خانم دیگر میبود تا اندازههای مشتری را میگرفت برای همین دیدم تعمیرات لباس بهتر است و از سال84 فقط کارم را به این بخش اختصاص دادم.
زارعی از زمانی یاد میکند که پاساژ طلا نبوده و او روی دیوار همین پاساژ تبلیغات نصب میکرده است؛ «اوایل که لباس مجلسی زنانه میدوختم روی دیوار برای خودم تبلیغات میکردم. بعد که کارم را به تعمیرات اختصاص دادم خجالت میکشیدم تبلیغات بنویسم. به خواهرم که با او کار میکردم میگفتم زشت است بنویسم تعمیرات.»
در این یکی دو سال اخیر، اینقدر قدرت خرید مردم کم شده است که بیشتر لباسهای کهنه و قدیمی را میآورند تا رفو کنند یا تغییر مدل دهند
او خندهای میکند و ادامه میدهد: مشتریهای تعمیرات خیلی زیاد بود، طوری که در بعضی ایام مثل شبهای عید، پشت در مغازه صف میکشیدند. آنزمان بیشتر لباسهای نو را میآوردند و برایشان اندازه میکردم اما اکنون بهویژه در این یکی دو سال اخیر، اینقدر قدرت خرید مردم کم شده است که بیشتر لباسهای کهنه و قدیمی را میآورند تا رفو کنند یا تغییر مدل دهند.
زارعی کاپشن دخترانه صورتی روی میزش را نشان میدهد؛ «این کاپشن را دادهاند تا آستینهایش را بردارم و قدش را کوتاهتر کنم. آن پالتو هم که کنارش است حداقل دو سه سال کار کرده اما مشتری آورده مدل آستین و یقهاش را تغییر دهم. مردم قدرت خرید ندارند و اینطوری به لباسهایشان تنوع میدهند.»
زارعی دوباره به گذشته برمیگردد؛ «حدود سال89 دو میلان بالاتر یک مزون بود. شاگردی داشت که لباسهایش را میداد میآورد اینجا برایش جادکمه و .. میزدم. همین شاگردش شد همسر من. الان هم دو پسر چهار و هشت ساله داریم که پسر هشت سالهام کامل میتواند پشت چرخ سوزندار بنشیند و بدوزد. همسرم هم دیگر همکار خودم شد و الان شعبه دیگر مغازهام دست او میچرخد.»
به نظر زارعی با اینکه تقاضا برای تعمیرات زیاد است، اکنون شاگردانی که حاضر باشند سختی بکشند تا کار را یاد بگیرند خیلی کم هستند، طوری که او میگوید اگر با همین وضعیت پیش برود احتمالا در آینده مردم با کمبود تعمیرکار لباس روبهرو میشوند.
مغازه روبهرویی زارعی که او هم خیاطی و تعمیرات لباس است از هشت سال پیش به این خیابان آمده است. آنزمان مغازهاش اول خیابان بوده اما بعد از مدتی که مالک اجارهاش را افزایش میدهد به اینجا که چند مغازه بالاتر است میآید.
البته شاگردش همان مغازه را کرایه میکند و به طور مستقل شروع به کار در آن میکند و به این ترتیب، دو مغازه تعمیرات لباس به این خیابان اضافه میشود. بعد از اینها هم چند خیاط دیگر آمده و رفتهاند. اکنون هم دو سال است که خانمی به این خیاطها اضافه شده که در مغازهاش علاوهبر دوخت لباس زنانه، خرج کار(دکمه، روبان، زیپ و ...) میفروشد.
مجید ابراهیمی که از سال94 در این خیابان کار تعمیرات لباس انجام میدهد میگوید: در این سالها اجارهها خیلی افزایش پیدا کرده و اکنون هم با اجاره حدود 5میلیون تومان و هزینه شاگرد و ... کارکردن خیلی سخت شده است. ما مشتریهای قدیم خودمان را داریم که هنوز توانستهایم کارمان را ادامه دهیم وگرنه کسانی که تازه میخواهند مشغول به کار شوند، خیلی برایشان سخت و پرریسک است.
ابراهیمی از سال77 وارد عرصه خیاطی شده و پیراهن و کت و شلوار مردانه میدوزد اما او هم مانند همکار روبهرویش، وقتی دیده مشتری تعمیرات لباسش بیشتر و بیشتر شده، به این عرصه ورود کرده است. البته هنوز هم دوخت کت و شلوار و پیراهن را انجام میدهد اما بخشی از مغازهاش را به تعمیرات اختصاص داده است.
برای تعمیرات، مشتری سراغ نزدیکترین مغازه میرود که سریعتر کارش انجام شود اما برای دوخت و دوز، به هر خیاطی اعتماد نمیکند
به گفته او کسانی که برای کوتاهی قد و اندازهکردن لباسهای نو مراجعه میکنند، همان مشتریهای بازار آزادشهر هستند که از مناطق دوروبر آمدهاند اما مشتریهایی که لباسهای قدیمیشان را برای تعمیر و تغییر مدل میآورند، بیشتر محلیهای ساکن آزادشهر هستند. مشتریهای دیگر او که برای دوخت و دوز پارچههایشان میآیند، نهتنها از اقصی نقاط مشهد، بلکه حتی از شهرهای دیگر هم هستند.
او میگوید: برای تعمیرات، مشتری سراغ نزدیکترین مغازه میرود که سریعتر کارش انجام شود اما برای دوخت و دوز، به هر خیاطی اعتماد نمیکند و حتی اگر راهش دور باشد ترجیح میدهد سراغ کسی برود که کارش را دیده است برای همین مشتریهای دوخت و دوز از مناطق مختلف شهر هستند.
او که چند سال هم مغازهاش در امامت22 بوده است، تعریف میکند: در آنجا پنج مغازه خیاطی بودیم اما مالک میخواست ملکش را خراب کند و آن خیاطها هر کدام به یک جا رفتند و پرتو پلا شدند، بنابراین در حال حاضر فقط همین امامت28 بورس تعمیرات لباس در محله آزادشهر است.