شور کتابخوانی در دبستان دخترانه شهید قاسم سلیمانی 
تجربههای تلخ، علاقه مهدیه برزگر را به ورزش بیشتر کرد 
دستگاه آب شیرین‌کن؛ وقف شیرین معلم بازنشسته
بانوی واقف محله آزادشهر حدود یک‌سال قبل به یک کار خیر بزرگ‌تر فکر میکند. او پس از مشورت با اداره اوقاف مشهد، تصمیم خود برای یک کار خیر را می‌گیرد و مبلغ ۸۰میلیون تومان را که پس‌انداز خدمت سی‌ساله‌اش در آموزش و پرورش بوده برای خرید دستگاه آبشیرینکن روستای سنگ‌بر هزینه میکند. کار خیری که باعث شده ۱۰۰خانواده این روستا از نعمت آب‌شرب بهره‌مند شوند.
«اصلا شما نمی‌دانید این‌کار چقدر خوب بود، چقدر خوشحال شدیم. از آبی که اینجا برای مصرف داشتیم نگویم برایتان، کافر نبیند از شوری گذشته بود، تلخ بود. دعای این مردم همیشه دنبال این خانم است.»
محمدعلی بلافاصله بعد از اینکه می‌فهمد موضوع تماس ما چیست، این جملات را پشت سرهم به زبان می‌آورد. از اهالی روستای سنگ‌بَر است و مثل بقیه ساکنان از وقف پسندیده زهرا قاضی‌زاده خوشحال است.
قاضی‌زاده از اهالی محله آزادشهر و هم‌منطقه‌ای ماست که با این وقف ماندگار، اهالی یک روستا در فاصله 25کیلومتری مشهد را از شر آب شور خلاص کرده و با خرید دستگاه آبشیرینکن، زندگی روستاییان را شیرین کرده است.
کار خیر، ارثیه پدری
بانوی خیّر منطقه ما 58سال دارد و در گناباد متولد شده است. پدرش حاج‌صمصام از خیران این شهر بوده است که به‌خوبی فرهنگ وقف و کار خیر را به زهراخانم منتقل کرده است. قاضی‌زاده درباره آن دوران و کارهای خیر پدر می‌گوید: مرحوم پدرم تاجر برنج در گناباد بود. از همان بچگی یادم هست که خیرش به همه می‌رسید.
هر چند دوست داشت وقتی کار خیری میکند، دیگران متوجه نشوند. از نذری‌های پذیرایی مناسبت‌های مذهبی گرفته تا کمک به نیازمندان را انجام می‌داد. یادگاری او هم در شهر گناباد در ورودی مسجد جامع این شهر است که خودش آن را تهیه کرد. ما هم از همان‌زمان با این آموزش‌ها بزرگ شدیم.
کار خیری که باعث شده ۱۰۰خانواده این روستا از نعمت آب‌شرب بهره‌مند شوند
زهرا قاضی‌زاده بعد از 45سال سکونت در گناباد در سال1387 برای زندگی راهی مشهد و محله آزادشهر می‌شود. او که در این‌زمان از کار در آموزش و پرورش بازنشست شده بود، سعی میکند در محل جدید زندگی‌اش با همسایه‌ها ارتباط بگیرد تا بتواند در هنگام نیاز از مشکلات اهالی، دوست و آشنا گرهی باز کند. به همین واسطه بعد از آشنایی با این افراد راه و رسم پدرش را که با خودش از گناباد به مشهد آورده است پیش می‌گیرد. او حالا خیری است که از تهیه جهیزیه گرفته تا رفع مشکلات مالی در کنار نیازمندان میایستد و یاری‌شان میکند.
وقف علم و فناوری
بانوی واقف محله آزادشهر حدود یک‌سال قبل به یک کار خیر بزرگ‌تر فکر میکند. قدم خیری که بتواند گرهی از کار مردم باز کند. او پس از مشورت با اداره اوقاف مشهد، تصمیم خود برای یک کار خیر را می‌گیرد و مبلغ ۸۰میلیون تومان را که پس‌انداز خدمت سی‌ساله‌اش در آموزش و پرورش بوده برای خرید دستگاه آبشیرینکن روستای سنگ‌بر هزینه میکند. کار خیری که باعث شده ۱۰۰خانواده این روستا از نعمت آب‌شرب بهره‌مند شوند.
او داستان کار خیرش را با کمی تأمل و البته تواضع این‌طور توضیح می‌دهد: «کاری بود که از دستم برمی‌آمد. من از هزینه دیگری در زندگی‌ام نزدم. از سال‌ها پیش به فکر پس‌اندازی بودم که بتوانم قدم خیری بردارم. وقتی این مبلغ مهیا شد با خودم گفتم باید یک کاری بشود که واقعا مشکلی حل شود.
با افرادی در اداره اوقاف مشورت کردم و آن‌ها نظرشان این بود که دستگاه آبشیرینکن برای اهالی روستای سنگ‌بر تهیه شود. پیشنهاد این دوستان را که به گفته خودشان وقف در حوزه علم و فناوری است، پذیرفتم و بقیه کارها انجام شد. البته بعدا به من گفته شد که این اتفاق دومین وقف علم و فناوری مشهد هم بوده است.»
این معلم بازنشسته درباره همراهی اعضای خانواده‌‌اش در این‌کار خیر می‌گوید: خدا را شکر شرایط در فضای خانواده ما به‌گونه‌ای بود که کسی مخالفتی با این‌کار نداشت و همسرم و دو فرزندم از این‌کار استقبال کردند.
مصاحبه به شرط ترویج فرهنگ وقف
وقتی زهرا خانم در روز نصب آبشیرینکن در بین اهالی روستای سنگ‌بر حاضر می‌شود، متوجه می‌شود که چه باری را از روی دوش ۳۰۰نفر ساکن این روستا برداشته است. در این روز وقتی اهالی متوجه می‌شوند که بانی این‌کار خیر حاج‌خانم بوده به‌سمت او می‌روند تا تشکر کنند. این انرژی مثبت وقتی به زهرا خانم قاضی‌زاده منتقل می‌شود، در دلش کلی ذوق میکند که توانسته چنین قدم بزرگی برای اهالی بردارد.
این بانوی واقف می‌گوید: من آن روز فهمیدم اهالی اینجا برای تأمین آب‌شرب خود مجبور بوده‌اند راه زیادی را طی کنند تا با دبه آب بیاورند و مصرف کنند یا منتظر آمدن تانکر آب باشند. واقعا در این‌زمانه این شرایط خیلی سخت است. از خوشحالی اهالی روستا هم واقع خوشحال شدم و خدا را شکر کردم که در این مسیر قرار گرفته‌ام.
از خوشحالی اهالی روستا هم واقع خوشحال شدم و خدا را شکر کردم که در این مسیر قرار گرفته‌ام
تشویق دیگران به وقف صحبتی است که زهرا قاضی‌زاده در ادامه مطرح میکند. او دلیلش را همین ترویج فرهنگ وقف می‌داند و می‌گوید: من از سن کم از مرحوم پدرم یاد گرفتم که کار خیر را باید پنهانی انجام داد. تاکنون هم که در خدمت شما حاضر هستم، کسی از دوستان و اقوام از کار من خبر ندارد و فقط دو فرزندم و همسرم در جریان این وقف بوده‌اند.
وقتی شما گفتید می‌تواند این مصاحبه قدمی برای ترویج فرهنگ وقف باشد پذیرفتم. چون می‌خواهم به مردم بگویم اگر دنبال کار خیر هستند جا برای کار و گره‌گشایی از مشکلات مردم در روستا‌های دورافتاده زیاد است که می‌تواند خیر دنیا و آخرت را به همراه داشته باشد.»
وقف بر اساس نیاز
مسئول انجمن یاوران وقف علم و فناری استان خراسان رضوی ارزش معنوی وقف زهرا قاضی‌زاده را توصیف‌نشدنی می‌داند و می‌گوید: ما در این انجمن یک نقشه راه تعیین کرده‌ایم. نقشه‌ای که در آن نیازهای به‌روز مردم شناسایی می‌شود. راه رفع این نیاز از طریق تکنولوژی و علم روز بررسی می‌شود و درنهایت نیاز، راهکار و خیّر در کنار هم قرار می‌گیرند تا مشکلی از مردم برطرف شود.
جعفر زارع در ادامه توضیح می‌دهد: خانم قاضی‌زاده برای رفع مشکل اهالی این روستا کاری کردند که تا همیشه ماندگار است. این‌کار ارزش ریالی مشخصی دارد که زحمتش به دوش این خانم بوده است اما ارزش معنوی این‌کار توصیف‌شدنی نیست. کاری است که نتیجه آن در زندگی و آخرت فرد دیده می‌شود.
زارع در پایان از مردم می‌خواهد تا بر اساس نیاز همنوعان خود در مسیر زهرا قاضی‌زاده قدم بردارند و توضیح می‌دهد: امروز نیازهایی در جامعه هست که می‌توان با بهره‌گیری از روش‌های علمی آن را برطرف کرد از واقفان دعوت می‌کنم بر اساس نیازها، وقف خود را انجام دهند تا جمعیت بیشتری از آن بهره‌مند شوند.
لینک کوتاه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
