دکتر علیاکبر شهابی پژوهشگر ادبیات، تاریخنگاری اسلامی و وقف شناسی بود. او مانند بسیاری از استادان هم نسلش، آرام و کمحاشیه بود. از خانوادهای اهل علم آمد و تا پایان عمر نیز در همان مدار حرکت کرد.
محمدحسین محمدزاده، پسر مرحوم حاجموسی میگوید: سال۱۳۴۹ پدرم بنای قدیمی مسجد را ساخت و حالا جمع فامیل برای سرپا نگه داشتن این مسجد موقوفه پای کارند.
یکی از رسمهای مربوط به عزاداری حضرت زهرا(س)، پخت آش «ابودردا» است که هنگام طلوع آفتاب، صاحب نذر چادر به سر میکند و از هفت زن در هفت خانه مقداری حبوبات برای پخت آش جمع میکند. نام یکی از این زنان باید حتما فاطمه باشد.
کلنگ مسجد و حسینیه و مجتمع فرهنگیدرمانی الامام علیبنموسیالرضا (ع) را خانواده ساداتموسوی و حیدری بر زمین زدند که در حدود ۲ هزار نفر هستند و همگی در این کار خیر سهیم شدند.
دارالشرع یک مَسنَد حقوقی بود؛ مسندی که یک مجتهد صاحبفتوا آن را در اختیار داشت. این مجتهدان معمولا دانشآموختگان حوزههای بزرگ علمیه در اصفهان، تهران، نجف و همچنین مشهد بودند و از مراجع اعلم و مشهور اجازه فتوا داشتند.
مکتب حضرت رقیه (س) در محله کاشانی منطقه ۲، سال ۱۳۴۳ توسط حاجخانم قانع بنیانگذاری شد. در حال حاضر این مرکز فرهنگی- مذهبی با برگزاری جلسات قرآن و دروس حوزوی برای خواهران، به مکانی پویا در منطقه تبدیل شده است.
عبدالحمیدمولوی از مطلعین خراسان و عضو مهم آستانقدس، از تهران به مشهد آمد و با مساعدت افکارعمومی از خرابی بیشتر گنبدسبز جلوگیری کرد و مرکز هم نمایندگی را به او داد و آن بنا را به نام ابنیه تاریخی به ثبت رسانید.