اشعار صابر، سوگنامهای برای اهل بیت است 
خشکسالی در خراسان از دوره باستان تا جنگ جهانی اول 
از احوالپرسی‌های ساده تا دوستی‌های عمیق در محله کشاورز
اگر سراغ بانوان کوچه شهید دهنوی۱۶ را بگیری، ردشان را می‌توانی در مسجد ائمه اطهار (ع) پیدا کنی. جایی که نه‌فقط محل عبادت، بلکه بستری است برای کنار هم بودن، دوستی، یادگیری و ساختن محله‌ای بهتر.
اگر سراغ بانوان کوچه شهید دهنوی۱۶ را بگیری، ردشان را می‌توانی در مسجد ائمه اطهار (ع) پیدا کنی. جایی که نه‌فقط محل عبادت، بلکه بستری است برای کنار هم بودن، دوستی، یادگیری و ساختن محله‌ای بهتر. برگزاری نماز جماعت در این مسجد فرصتی به وجود آورده است که بانوان هر روز یکدیگر را ببینند و احوالپرس هم باشند.
در مناسبت‌های مذهبی هرکسی گوشه‌ای از کار را می‌گیرد تا مراسم به بهترین شکل انجام شود؛ علاوه‌بر‌این عده‌ای هم پایگاه بسیج تشکیل داده‌اند و به این واسطه ارتباط بیشتری با هم دارند.
از خواهر نزدیک‌تر
سمیرا زارع یکی از بانوان فعال مسجدی است که همه محل، او را به‌واسطه فعالیت‌هایش می‌شناسند. بیست‌سال پیش که بعد ازدواج پا به این محل گذاشت، فکرش را هم نمی‌کرد که چنین ارتباط خوبی با همسایه‌ها برقرار کند؛ «پنج سال اول سکونتم در این محله، خودم را در خانه حبس کرده‌بودم و تصور اشتباهی از این کوچه و محله داشتم، اما کم‌کم با شرکت در روضه‌های خانگی و برنامه‌های مسجدی تصورم تغییر کرد.»
او حالا خودش فرمانده پایگاه بسیج خواهران این مسجد است. با بانوان محله کشاورز ارتباط خوبی دارد و به خانه‌های یکدیگر رفتوآمد دارند؛ «حالا ارتباطمان به فعالیت‌های پایگاه محدود نمی‌شود. مثل یک خانواده هوای هم را داریم و از خواهر به هم نزدیک‌تریم.»
او یکی از دوستان نزدیکش را زهرا‌سادات حسینی می‌داند؛ کسی که همان سال‌های اول دست سمیرا را گرفته و به مسجد آورده است. به گفته او زهرا با روی خوش، شوخ‌طبعی و ارتباط‌گیری قوی‌اش، نقش پررنگی در پیوند دوستی همسایه‌ها ایفا کرده است.
پل ارتباطی همسایه‌ها
همه همسایه‌های زهرا‌سادات حسینی، او را به مهارت ارتباطی قوی و شوخ‌طبعی‌اش می‌شناسند. با او راحت هستند و حرف‌هایشان را می‌زنند. به قول خودش او محرم اسرار همسایه‌ها‌ست و پای درد دل همه می‌نشیند.
مهارتش در ارتباط‌گیری حالا باعث شده است که در مسجد، مربی حلقه صالحین نوجوانان هم باشد. جزو معدود افرادی است که در این محدوده توانسته است با نوجوانان هم ارتباط خوبی بگیرد. بچه‌ها دوستش دارند و سفره دلشان را پیش او باز می‌کنند؛ «کار با نوجوان‌ها را دوست دارم. آنها نسل آینده این کوچه و محله هستند. ما در کوچه و محله فقط نباید به ارتباط‌گیری با هم‌سن‌وسالان خودمان بسنده کنیم و باید نوجوانان را هم در‌نظر بگیریم.»
با همان سلام‌و‌احوالپرسی‌های ساده ارتباط بیشتری با همسایه‌ها برقرار کردم
یکی از دوستان نزدیک او ناهید نمایان است که تازه سال۹۲ ساکن این کوچه شده، اما حالا مثل یک دوست و همسایه قدیمی خودش را در دل اهالی جا کرده است!
پای ثابت فعالیت‌ها
همسایه‌ها ناهید نمایان را که یک دهه‌هفتادی است، به دلسوزی و پایه‌کار‌بودنش می‌شناسند؛ اینکه در مناسبت‌های مذهبی و برنامه‌ها اولین نفری است که خودش را به مسجد می‌رساند و هر‌کاری هم از دستش برمی‌آید، انجام می‌دهد. اما او از همان ابتدا این‌قدر پای کار نبوده است.
ناهید درباره تصورات اشتباهش در دو سال اولیه سکونتش در این کوچه می‌گوید: تازه از شمال با همسرم به این محله آمده‌بودیم. از خانواده‌ام دور شده‌بودم و اینجا کسی را نمی‌شناختم. اما موقع نماز کم‌کم با همان سلام‌و‌احوالپرسی‌های ساده ارتباط بیشتری با همسایه‌ها برقرار کردم و فهمیدم همسایه‌های اینجا چقدر مهربان و همدل هستند.
زهرا‌خانم اولین دوست او در این محله محسوب می‌شود؛ کسی که باعث شد به قول خودش یخ او با همسایه‌ها باز شود! حالا آنها به خانه یکدیگر رفتوآمد می‌کنند و مثل یک خانواده هوای هم را دارند.
* این گزارش دوشنبه ۱۹ آبان‌ماه ۱۴۰۴ در شماره ۶۴۷ شهرآرامحله منطقه ۵ و ۶ چاپ شده است.
لینک کوتاه
آوا و نمــــــای شهر
