سال۱۳۳۹ یک قطعهزمین دویستمتری در محله رضائیه از آستان قدس رضوی تحویل گرفت و خانهاش را ساخت. خانه پدریاش در خیابان نوابصفوی، کوچه کلانتر نزدیک پنجراه پایینخیابان بود. محمد فلاحی از نوجوانی تا همین چندسال پیش بنّا بود و دیوارهای خیلی از خانههای محله رضائیه با دستان او رجچینی شدهاست. او که خودش از ساکنان اولیه اینجا محسوب میشود، در هفتادسالگی خاطرات محله را بهخوبی به یاد دارد.
مرحوم حسن طیار در حسینآباد قائنیها ماستبندی داشت و اولین خانه محله رضائیه را ساخت؛ خانهای دوطبقه که الان تبدیل به حسینیه شهدا شده است. یادم میآید که روبهروی خانه تازهسازش محلی برای کود بار بود.
در محدوده فعلی محله رضائیه روستایی قرار داشت به اسم حسینآباد قائنیها. مردمانش هنوز همینجا ساکن هستند و مسجد ابوالفضلیها هم یادگار مسجد قدیم روستایشان است. حالا که اینجا هستیم، خاطرهای از مرحوم حاجعلیاصغر تقوی یادم میآید. زمان بازسازی مسجد، برای بالابردن مصالح، طنابی پشت پیکانش بسته بود و صبحتاشب خودرو را عقب و جلو میکرد.
زمین اینجا برای آستان قدس رضوی بود و به همیندلیل از همان ابتدا رضائیه نام گرفت. اینجا را به زمینهای دویستمتری تفکیک کرده بودند و با قرعهکشی، حواله یک قطعه به نامت میافتاد.
اولین مدرسه رضائیه در خیابان وحدت۱۸ قرار داشت و اسمش نیلوفر بود. سال۱۳۴۳ در ساخت آن مدرسه مشارکت داشتم و شاگرد بنّا بودم.
مسجد امامرضا (ع) سال۱۳۴۴ ساخته شد. قبل از آن، تنها یک زمین بایر بود. من، محمد طوسی، امیر ببری، حسین ظریف، علی مصیب و علی (معروف به نوحهخوان) سال۱۳۴۱ در آن زمین خیمه زدیم و عزاداری محرم و صفر را برپا کردیم.
محل گودال خشتمالهای قدیم تقریبا از وحدت۱۸ شروع میشد و تا بعداز دریاچه بوستان وحدت ادامه داشت. گودی محوطه دریاچه مال خاکبرداری همان کورههاست. یادم است موقع خرابکردن میل، چندردیف آجر را از پایین بنا شکستند و برداشتند و در جای خالیاش لاستیک تراکتور گذاشتند. آخر سر لاستیکها را آتش زدند و وقتی لاستیکها آب شد، میل به یک سمت خوابید.
* این گزارش دوشنبه ۳ دیماه ۱۴۰۳ در شماره ۶۰۵ شهرآرامحله منطقه ۵ و ۶ چاپ شده است.