علی عبدی می‌گوید: اول از همه مبارزه و قهرمانی را دوست دارم. دلم می‌خواهد عناوین جهانی این رشته را به دست بیاورم. بعد از آن دلم می‌خواهد باشگاهی تأسیس کنم و مربیگری کنم.
منطقه ۵
همسایگان میهمان‌نواز
گلشهر یکی از بخش‌های حاشیه‌ای و پرتراکم منطقه ۵ است که در ۴ دهه گذشته جمعیت زیادی از مهاجران افغانستانی را در خود جا داده و اکنون بزرگ‌ترین محله مهاجرنشین ایران است. فراوانی رستوران‌ها و لباس‌فروشی‌های افغانستانی موجب شده «گلشهر» به عنوان یک جاذبه گردشگری در مشهد شناخته شود. «شلوغ‌بازار گلشهر» از خیابان‌های مهم این منطقه است. برگزاری بازی‌های گروهی چون: بادبادک‌بازی، چوب دنده، فوتبال و... در این منطقه به جذابیت‌های آن افزوده است.
خیابان سرخس (شهدای فاطمیون) که فعال‌ترین راسته مشاغل سنتی و قدیمی مشهد است و ۲ میل کوره آجرپزی با قدمت بیش از ۷۰ سال که ثبت ملی شده، هویتی تاریخی به این منطقه می‌دهد. زمین‌های بایر و رهاشده یکی از معضلات جدی این منطقه به‌شمار می‌آید که مشکلاتی ازجمله حضور معتادان، ایجاد گردوغبار و بیماری‌های مختلفی را به‌همراه داشته است. شهرداری منطقه ۵ سال ۱۳۷۴ شکل گرفته و در مساحت ۱۴۳۸ هکتاری آن ۱۷۶ هزار نفر زندگی می‌کنند.
طرح «هم‌کلاسی آسمانی» یک سبد آموزشی و تربیتی است که با ایده یک معلم جوان منطقه۵ آغاز به کارکرده و قرار است در‌کنار ارتقای علمی، مهارت دانش‌آموزان را در ابعاد مختلف فرهنگی، تربیتی و ورزشی تقویت کند.
اینجا دورهمی کودکان متولد آبان است. مسجد امامجعفرصادق (ع) مملو از کودکانی است که این برنامه را جشن تولد خودشان می‌دانند، آن‌قدر خودمانی که حتی دوستانشان را هم دعوت کرده‌اند.
سال۱۳۲۸خورشیدی؛ اراضی «بجمهن» که با نام «بجمعه» در ذهن مردم مشهد جا افتاده‌بود، در محدوده شهری قرار داشت و با ۲۵۸نفر سکنه، منطقه‌ای نسبتا پرجمعیت به حساب می‌آمد.
امیرعلی رضایی و پسرعمویش علی‌اکبر قلبشان را به حفظ پنج‌جزء قرآن نورانی کرده‌اند و در این مسیر هم تاکنون افتخاراتی داشته‌اند. آن‌ها در مسابقات شهر قم، رتبه‌های اول و چهارم را کسب کردند.
دفتر توسعه و تسهیلگری محلات سجادیه، جلالیه، کوی سلمان و حسین‌آباد در منزلی قدیمی که برای اهالی محله آشنا و پر‌خاطره است. اینجا کلاس‌هایی کاربردی برگزار می‌شود که اتفاقا مورد‌استقبال اهالی نیز هست که در گزارش اشاره شده است.
زهرا ایوبی می‌گوید: ابزار‌های کمک‌آموزشی بازار خیلی متناسب با نیاز بچه‌های استثنایی نیست. شاید اصلا نیازهایشان آن‌طور که باید بررسی نشده تا وسایل متناسب با شرایطشان ساخته شود.