امیرعلی رضایی و پسرعمویش علی‌اکبر قلبشان را به حفظ پنج‌جزء قرآن نورانی کرده‌اند و در این مسیر هم تاکنون افتخاراتی داشته‌اند. آن‌ها در مسابقات شهر قم، رتبه‌های اول و چهارم را کسب کردند.
منطقه ۵
همسایگان میهمان‌نواز
گلشهر یکی از بخش‌های حاشیه‌ای و پرتراکم منطقه ۵ است که در ۴ دهه گذشته جمعیت زیادی از مهاجران افغانستانی را در خود جا داده و اکنون بزرگترین محله مهاجرنشین ایران است. فراوانی رستوران‌ها و لباس‌فروشی‌های افغانستانی موجب شده «گلشهر» به عنوان یک جاذبه گردشگری در مشهد شناخته شود. «شلوغ‌بازار گلشهر» از خیابان‌های مهم این منطقه است. برگزاری بازی‌های گروهی چون: بادبادک‌بازی، چوب دنده، فوتبال و... در این منطقه به جذابیت‌های آن افزوده است.
خیابان سرخس (شهدای فاطمیون) که فعال‌ترین راسته مشاغل سنتی و قدیمی مشهد است و ۲ میل کوره آجرپزی با قدمت بیش از ۷۰ سال که ثبت ملی شده، هویتی تاریخی به این منطقه می‌دهد. زمین‌های بایر و رهاشده یکی از معضلات جدی این منطقه به‌شمار می‌آید که مشکلاتی ازجمله حضور معتادان، ایجاد گردوغبار و بیماری‌های مختلفی را به‌همراه داشته است. شهرداری منطقه ۵ سال ۱۳۷۴ شکل گرفته و در مساحت ۱۴۳۸ هکتاری آن ۱۷۶ هزار نفر زندگی می‌کنند.
دفتر توسعه و تسهیلگری محلات سجادیه، جلالیه، کوی سلمان و حسین‌آباد در منزلی قدیمی که برای اهالی محله آشنا و پر‌خاطره است. اینجا کلاس‌هایی کاربردی برگزار می‌شود که اتفاقا مورد‌استقبال اهالی نیز هست که در گزارش اشاره شده است.
زهرا ایوبی می‌گوید: ابزار‌های کمک‌آموزشی بازار خیلی متناسب با نیاز بچه‌های استثنایی نیست. شاید اصلا نیازهایشان آن‌طور که باید بررسی نشده تا وسایل متناسب با شرایطشان ساخته شود.
فاطمه خوش‌دوست یکی از بانوان ترکمی ساکن محله مهرآباد مشهد است. او از نه سالگی پای دار قالی نشسته و هر قالیچه گویی صندوق خاطرات‌اش است.
رضا انسان کنگ‌علیا قبل از اینکه ساعت‌سازی خودش در محله جلالیه را باز کند، پیش سه استادکار آموزش می‌بیند. او می‌گوید: آقای ساعتچی به من گفت پسرم! اگر به‌دنبال شغلی تروتمیز هستی، به ساعت‌سازی ادامه بده.
فاطمه خوش‌دوست از نه‌سالگی پشت دار قالی نشسته و خاطراتش را با تار‌های ابریشم گره زده است.او می‌گوید: برای من قالی زنده است و با هر رجش خاطره‌ای دارم. هرروز پای دار می‌نشینم و چه شاد باشم و چه غمگین!
این دانش‌آموز ۱۱ ساله که دچار آسیب مغزی شده، می‌گوید: هر‌زمان فوتبال از تلویزیون پخش می‌شد، گزارشگری می‌کردم و عین مجری‌ها درباره بازی‌ها صحبت می‌کردم. خانم مدیر پیشنهاد کرد خبرنگار مدرسه بشوم.