زهرا پوراحمدی، روان‌شناس و مدیر مرکز «مثبت زندگی» می‌گوید: سعی کرده‌ام برای اینکه بهتر بفهمم و یاد بگیرم با مردم محله بیشتر همراهی کنم. سر دیگ نذری افرادی که در کلاسم شرکت می‌کنند، حاضر می‌شوم.
منطقه ۵
همسایگان میهمان‌نواز
گلشهر یکی از بخش‌های حاشیه‌ای و پرتراکم منطقه ۵ است که در ۴ دهه گذشته جمعیت زیادی از مهاجران افغانستانی را در خود جا داده و اکنون بزرگ‌ترین محله مهاجرنشین ایران است. فراوانی رستوران‌ها و لباس‌فروشی‌های افغانستانی موجب شده «گلشهر» به عنوان یک جاذبه گردشگری در مشهد شناخته شود. «شلوغ‌بازار گلشهر» از خیابان‌های مهم این منطقه است. برگزاری بازی‌های گروهی چون: بادبادک‌بازی، چوب دنده، فوتبال و... در این منطقه به جذابیت‌های آن افزوده است.
خیابان سرخس (شهدای فاطمیون) که فعال‌ترین راسته مشاغل سنتی و قدیمی مشهد است و ۲ میل کوره آجرپزی با قدمت بیش از ۷۰ سال که ثبت ملی شده، هویتی تاریخی به این منطقه می‌دهد. زمین‌های بایر و رهاشده یکی از معضلات جدی این منطقه به‌شمار می‌آید که مشکلاتی ازجمله حضور معتادان، ایجاد گردوغبار و بیماری‌های مختلفی را به‌همراه داشته است. شهرداری منطقه ۵ سال ۱۳۷۴ شکل گرفته و در مساحت ۱۴۳۸ هکتاری آن ۱۷۶ هزار نفر زندگی می‌کنند.
حاج‌علی‌اکبر علی‌پور، مرشد زورخانه «رستم دستان» می‌گوید: در ورزش پهلوانی علاوه‌بر راه‌ورسم مرشدی، چیز‌های دیگری هم یاد گرفته‌ام. باید اصول پهلوانی مثل جوانمردی و نوع‌دوستی را بلد شوی.
پویش «مشهد مهربان» از سه سال پیش باهدف تأمین هزینه تحصیلی نیازمندان و جمع‌آوری کمک‌های مردمی برای آزادسازی زندانیان غیرعمد شکل‌گرفته است. در محدوده دو محله منطقه ۵ تا این لحظه چهارصد‌تراکنش انفاق ثبت شده است.
انواع غذا‌ها و کباب‌های چرب‌وچیلی باعث شد وزن آقا‌مصطفی بهمانی تا ۱۴۰کیلو هم برسد. حال و روزش آن‌قدر خراب می‌شود که حتی برای نان‌گرفتن از سر کوچه هم با موتور می‌رود و می‌آید اما همین‌که پا به سالن ورزشی می‌گذارد دیگر تمریناتش را رها نمی‌کند.
چندسالی است سنت حسنه برگزاری افطاری ساده در گوشه‌وکنار شهرمان برقرار شده است. سفره‌هایی معمولی و ساده، اما باصفا که فقیر و غنی هم نمی‌شناسد. این مهمانی بی‌ریا امسال هم در محلات منطقه۵ برپا می‌شود.
نازنین‌زهرا نوروزی آن‌قدر خوب نقاشی می‌کشد که همه تصور می‌کنند دوره‌های آموزشی زیادی را گذرانده است، درحالی‌که او با تکیه بر استعدادش، پیشرفت کرده و توانسته است از نقاشی‌کشیدن کسب درآمد کند.
خیرانی از محله ثامن و دیگر محلات اطراف پای کار آمده‌اند و با دارایی یا کالای تولیدی خود یک فروشگاه متفاوت را ساخته‌اند به نام «فروشگاه مهربانی» که در‌قبال خرید هیچ‌کدام از کالاهایش پولی دریافت نمی‌شود.