کد خبر: ۱۰۸۳۵
۲۷ آبان ۱۴۰۳ - ۰۸:۰۰

فاطمه رفیعی با وجود درس و کار، ورزش را از زندگی‌ حذف نکرده‌ است

افتخارات فاطمه آن‌قدر زیاد است که نمی‌تواند همگی را به ذهن بسپارد. می‌گوید: آن‌قدر به ورزش علاقه دارم که هر‌قدر هم خسته باشم، باید تمرینات ورزشی‌ام را انجام بدهم تا همیشه در شرایط آمادگی باشم.

افتخاراتش آن‌قدر زیاد است که نمی‌تواند همگی را به ذهن بسپارد و باید آنها را از روی حکم‌های قهرمانی که روی میز مقابلمان چیده است، مرور کند؛ مقام دوم استان در سال‌۱۴۰۱، مقام اول کشور در سال‌۱۴۰۱، مدال طلای استان در سال‌۱۴۰۲، مقام سوم کشور در سال‌۱۴۰۲ و....

تازه‌ترین افتخار فاطمه رفیعی، هنرجوی رزمی‌کار سالن ورزشی شهید‌ناصری در محله خواجه‌ربیع و دارنده کمربند مشکی دان یک کاراته، به شهریور امسال برمی‌گردد که در مسابقات کشوری به میزبانی همدان و در مسابقات بین‌المللی به میزبانی مشهد، مدال طلا را از آن خود کرد.

سادگی ماجرای آشنایی او با این هنر رزمی، ادامه آن و افق‌هایی که برای آینده ورزشی‌اش ترسیم کرده است، خواندن دارد.


- از آشنایی‌ات با این رشته بگو

تابستان سال‌۹۲، وقتی شش‌ساله بودم از‌طریق همسر برادرم، شیهان فاطمه امینی، با این رشته آشنا شدم. آن اوایل برایم در حد سرگرمی بود. برای همین مدرسه‌ها که شروع شد و به کلاس اول رفتم، رهایش کردم. تابستان سال بعد دوباره شروع کردم و دیگر نخواستم آن را رها کنم. هم خودم علاقه‌مند شده بودم، هم نظر مربی‌ام این بود و هم خانواده‌ام موافق بودند.

- دقیقا به چه چیز این رشته علاقه‌مند شدی و ادامه دادی؟

از اصل ورزش‌کردن لذت می‌بردم. ضمنا کاری را شروع کرده بودم که دوست داشتم ادامه بدهم و به موقعیت خوبی برسانم. هر‌چه بزرگ‌تر شدم، بیشتر فهمیدم چه رشته کاملی را انتخاب کرده‌ام؛ رشته‌ای که ترکیبی و گسترده است. یعنی هم حرکات دست دارد، هم پا، هم شکستن اجسام سخت، هم دفاع شخصی و هم مبارزه فرضی که به آن کاتا می‌گوییم.

- از برنامه‌ریزی‌هایی بگو که این افتخارات را به همراه داشته است.

الان سه روز در هفته به باشگاه می‌روم. قبلا که سر کار نمی‌رفتم، تمام روز‌های هفته تمرین می‌کردم.

- با این حساب، فرصتی برای درس‌خواندن می‌ماند؟

وضعیت درسی‌ام در حد متوسط است و نمره‌هایم بین ۱۶ تا ۱۸. راضی هستم. بیشتر در مدرسه مطالعه می‌کنم. همچنین وقت‌هایی که معلم نداریم یا زنگ‌های تفریح. تعطیلات زمان امتحانات را هم غنیمت می‌دانم.

- به چه شغلی مشغول هستی؟

باریستاکار هستم و هر روز، چهار‌پنج ساعتی را سر کار می‌روم.

- باشگاه، مدرسه، سر کار؛ برنامه فشرده و خسته‌کننده‌ای به نظر می‌رسد.

بله، اما آن‌قدر به ورزش علاقه دارم که هر‌قدر هم خسته باشم، باید تمرینات ورزشی‌ام را انجام بدهم تا همیشه در شرایط آمادگی باشم.

- می‌خواهی با کاراته به کجا برسی؟
بالاترین سطحی که می‌توان تصور کرد؛ عضویت در تیم ملی، شرکت در مسابقات بین‌المللی و مربیگری.

- الگوی ورزشی‌ات کیست؟

الگویم بیرون از من نیست. ایده‌آل‌های ذهنی‌ام را الگوی خودم قرار داده‌ام. می‌خواهم بهترین خودم باشم.


* این گزارش یکشنبه ۲۷ آبان‌ماه ۱۴۰۳ در شماره ۵۹۲ شهرآرامحله منطقه ۳ و ۴ چاپ شده است.

ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
03:44