چند آدم خیّر در محله تلگرد امکانات پزشکی را به اتاقی کوچک می‌آورند و به خدمت‌دهی به بیماران نیازمند می‌پردازند. خیرانی که نام همگی را دقیق نمی‌دانیم، اما بی‌شک «آیت‌الله دهشت» یکی از آنها بوده است.
همه فکر می‌کردند کار زهرا تمام است، الا بچه‌های مدرسه شهید سطوتی که هر صبح توی برنامه‌های صبحگاهی مدرسه برایش دعا می‌کردند. هر روز دستی به نشانه رحمت بالا می‌بردند و در باورِ رعفتِ او پایین می‌آوردند.
فاطمه دهنویدی سردرگم بود وقتی فهمید باردار شده است. همه بسیج شده بودند او را از به دنیا آوردن فرزندش منصرف کنند، فاطمه سرطان داشت و آینده او معلوم نبود.
دو روز در ماه برای سیدمحمد اجتهادی متفاوت شروع می‌شوند؛ روز‌هایی که قرار نیست راهی محل کارش در اورژانس هوایی شود و جسمش در بالگرد به پرواز درنمی‌آید، اما روحش از صحن حرم مطهر رضوی پرواز می‌کند.
عباسعلی نوری هفت‌سال در اسارت ماند و بعد که برگشت، بچه‌هایش با یک جانباز اعصاب و روان و شیمیایی روبه‌رو بودند که فوبیای شدید از ماندن در محیط بسته داشت. هیچ دری نباید قفل می‌شد.
مهدیار افشارکهن کودکی ۴ ساله است که وزن بالایی دارد و نمی‌تواند ایستاده راه برود. پزشک‌ها به خانواده افشار توصیه کرده‌اند به پسرشان سوپ و مایعات بدهند، اما اگر مهدیار ماکارونی، برنج، تخم‌مرغ و پفک نخورد ناآرامی می‌کند.
وحید آذری‌فر ۱۷ سال پیش در هفت‌سالگی و در دوران شیرین دبستان به دیابت مبتلا می‌شود و می‌گوید تا حالا بیشتر از ۲۰ هزار بار به خودش انسولین تزریق کرده است.