نام ابوالحسن خان صدیقی که ایتالیایی‌ها به او لقب میکل‌آنژ ثانی شرق را داده‌اند، در ذهن مشهدی‌ها با مجسمه فردوسی در آرامگاه فردوسی و مجسمه نادرشاه در باغ نادری گره خورده است.
«علی‌اکبر صنوبری» هویت محله کوی کارگران است. کوک و درفشش، ۴۰ سال در این محله قدمت دارد. پیرمرد دیگر توان ندارد درفش در دست بگیرد، اما تمام محله، او را با دکه کوچک دومتری‌اش می‌شناسند.
شیرین باقریان، دانشجوی دکتری و بافنده‌ای کاربلد است. او می‌گوید: گاهی در یکی‌دو ساعت همه لیف‌های پشمی و سایر محصولاتم به فروش می‌رسد و در کل احساس می‌کنم بازاریاب خوبی هستم.
مدرسه شبانه‌روزی متوسطه اول «فقیه سبزواری» سال۱۴۰۱ در دو طبقه برای دانش‌آموزان دختر کم‌توان‌ذهنی در محله سیدی ساخته شد.
مغازه رضا قاسمی ابتدای یکی از کوچه‌های کفش‌فروشی عامل قرار دارد و نخستین مغازه‌ای بوده است که با عرضه کفش‌های دست‌دوز چرم، پایه‌گذار بازار کفش عامل شد.
رامین ظفری و غزاله لطفی، بعد از سال‌ها تجربه سرپرستی نوجوانان، حالا به توانمندسازی مادران و فرزندان مشغول‌اند.
محله سجادیه که روزگاری به‌خاطر کارگاه های خیاطی و گل‌دوزی‌اش معروف بود حالا با رکود این حرفه‌ها روبه‌روست.