برای بردن سالمندان از نوجوانان محله خودمان به‌عنوان ویلچریار استفاده کنیم از این‌رو ۴۰ نفر از نوجوانان فعال مساجد و بسیج همچنین علاقه‌مندان را برای این‌کار جذب کردیم.
منطقه ۴
پاتوق طلبه‌های مشهد
محله طلاب از معروف‌ترین محله‌های منطقه ۴ است که بسیاری نام منطقه را به این محله می‌شناسند. پیشینه نام‌گذاری این محله به سکونت طلبه‌های مشهدی در طلاب برمی‌گردد. محله تلگرد در منطقه ۴ قطب جاروبافی مشهد است. بسیاری از شهروندان این محله، جاروبافی را از بزرگان خود به ارث برده‌اند و امروزه جارو‌های تولیدی‌شان را به گوشه‌وکنار ایران می‌فرستند. یکی‌دیگر از محصولات تولیدی این منطقه کیف است. خیابان‌های «وحید» و «شهید حسینی‌محراب»، بورس تولید کیف است و بسیاری از زائران این خیابان را برای خرید کیف انتخاب می‌کنند. بازار خطی شهید مفتح، بازار مانتو ایثار، مجتمع تجاری فردوسی، بازار طلا و جواهر و... از جمله بازار‌های منطقه ۴ است که مشتریان پروپا‌قرصی از گوشه‌وکنار ایران و جهان دارد. گلشور، قدیمی‌ترین گورستان عمومی مشهد، که امروز بوستان بهشت بر روی آن قرار گرفته است، در این منطقه قرار دارد. بیشترین جمعیت این منطقه در بافت کم‌برخوردار ساکن‌اند، بافتی که حاشیه شهر محسوب می‌شود. منطقه چهار شهرداری مشهد سال ۱۳۷۳ تاسیس شده است و در مساحت ۱۳۴۲ هکتاری آن ۲۶۲ هزار نفر زندگی می‌کنند.
علی محدثی‌خراسانی می‌گوید: قبلا به‌صورت گاه‌گدار و کورسی، مسافرکشی می‌کر‌دم، اما از سال۸۹ که بازنشسته یک شرکت تریکوبافی شدم، به آژانسی رفتم که در خیابان نواب‌صفوی بود. بعد از آن رانندگی برایم شغل شد.
مبین مستمری می‌گوید: در استان خراسان اگر خوش‌بینانه هم که حساب کنیم قالب‌کارها به ۱۰ نفر نمی‌رسند. از ۱۰ شاگردی هم که در این کار داشتم تنها یک نفرشان ادامه داد و کارگاهش را بنا کرد.
سیدحسین کاظمیان سه قاب زندگی متفاوت دارد. هنرمند است و خط می‌نویسد، ورزشکار است و تکواندو کار می‌کند و درنهایت به قول همسرش پدری نمونه است و این نمونه بودن را می‌گذارد پای داشتن ۷ فرزند.
بچه‌های مسجد امام‌رضا (ع) که حدود ۴۰۰ نفر بودند، دور هم جمع شدند و از مردم غزه حمایت کردند. پرچم بزرگ فلسطین که ۶۰ یا ۷۰ متر طول دارد، در هوا معلق است و کودکان همگی ۱۰ دقیقه به نشانه اعتراض در این‌باره سکوت کرده‌اند.
احمد طیبی که مؤسس باشگاه ورزشی طریقت است، ایده برگزاری این جشنواره را مطرح و اجرایی کرد؛ ایده آنها حضور پدر‌ها در‌کنار پسر‌هایشان بود؛ جایی که پدر‌ها نه از کنار زمین، بلکه درست وسط میدان کنار پسرانشان بدوند.
رضا محمدی در کودکی تصمیم می‌گیرد چهره یکی از همسایه‌هایشان را بکشد که اتفاقا خیلی خوب از آب درمی‌آید و دیگران او را به نقاشی و ادامه این کار تشویق می‌کنند.