مهدیه جعفری می‌گوید: در کانون حضرت زینب (س) میخواستیم فضایی ایجاد کنیم برای دختران نوجوان تا به‌جای اینکه در فضا‌های پرآسیب مثل کافه‌های مختلط یا پاساژ‌ها یا پارک‌ها وقت‌گذرانی کنند، خوش‌گذرانی‌شان را بیاورند به کافه‌صورتی.
محله ایثار که به بازار‌های مانتوفروشی‌اش معروف است، در گذشته‌های دور نیز بازارچه‌ای به‌نام «شادکن» داشته که در وقف‌نامه‌ها، از مغازه‌های تنباکوفروشی، خبازی، کفش‌دوزی و دلالی آن نام برده شده است. قلعه شادکن تا حدود نیمه قرن چهارده خورشیدی در کوچه ششم بیست‌متری کوی طلاب با هفت‌هشت خانوار برجا بود.
تاسیس حوزه علمیه امام محمدباقر (ع) به سال۱۳۵۷ بر می‌گردد و این تاریخ در کاشی کاری‌های سر درآن حک شده است. روحیات بچهها در اینجا مثل هم است و ۳۳ شهید را تقدیم انقلاب کرده است.
غلامرضا رحیمی بعد از ۱۵سال شاگردی در خیاطی عرفانی به همراه پسرعمه خود علی‌اصغر عرفانی به‌طور مشارکتی مشغول به کار خیاطی در محله ایثار شده‌اند و بیش از ۴۰سال است که باهم کار می‌کنند.
قدیمی‌های این بازار خیلی زحمت می‌کشیدند، ما هرچند روز یک‌بار باید به تهران میرفتیم و پارچه میخریدیم و بسیاری از شبها در گارگاه میماندیم تا کار دوخت و دوز مانتوها تمام شود.
به پل راه‌آهن نرسیده، مغازه‌های زیادی را می‌بینی که بر سر در آن‌ها نوشته شده است: «خرج کارفروشی»، این مغازه‌ها پر است از زیپ، دکمه، لایه‌چسب، نخ و سوزن، خط‌کش خیاطی. خرج‌کار یعنی لوازم خیاطی.
بخشی‌ها اولش مغازه خیلی کوچکی به‌اندازه پراید داشتند. سطل خالی را که می‌بردی، روی آن شماره می‌زد، توی آن شیر را مایه می‌کرد و فردا سطل پر از ماست را تحویل می‌داد.
رسول انتظاری‌مشهدی ۱۱ سال است که مشغول سنگ‌تراشی است. انتظاری یادگیری تراشیدن سنگ را با شاگردی کردن نزد اقوام مادری‌اش آغاز می‌کند و می‌گوید: اقوام مادری‌ام نسل در‌نسل سنگ‌تراش بودند.