«شادی استادی» ۱۴ ساله عاشق سنگ‌های زینتی و جفت و جور کردن و به نخ کشاندن‌شان است تا اینکه تبدیل شوند به وسایل زینتی خاص، چشم‌نواز و قابل استفاده.
«آوابوک» نرم‌افزاری بود که توانست تعدادی جوانِ خلاق و تحصیل‌کرده در شاخه‌های کامپیوتری را که دغدغه کار فرهنگی داشتند، در سال ۱۳۸۶ در خیابان دانشگاه دورهم جمع کند.
معصومه حقیر، گرداننده گالری کاغذ دیواری است که برای ۴۰ ناشنوا شغل ایجاد کرده، او ایده استفاده از نیروی کار ناشنوا را حضور فرزند ناشنوای یکی از آشنایانش و دقت فراوان او در کار بیان می‌کند.
ناهید دلشادراد ۵۵ هنر مختلف همچون کتیبه‌دوزی، زغره‌دوزی چهل تکه‌دوزی، سکه‌دوزی، پیله‌دوزی پته‌دوزی و.... در زمینه لباس و پارچه دارد و یکی از احیا‌کنندگان پارچه ترمه یزد است.
الهام قاسمی بازارچه‌ای با نام «گوهرآفرین» در مسجد راه‌اندازی کردند و از خانم‌های هنرمند محله خواستند میزی در بازار دراختیار بگیرند تا از آن به بعد بتوانند هنرهایشان را سازمان‌یافته‌تر و با حمایت به فروش برسانند.
حاج محمدمهدی کرباسی که نیم‌قرن انواع صابون‌های سنتی را در مشهد فروخته می‌گوید: آن زمان فقط دو نفر در مشهد، نیسان داشتند؛ من و یک نفر دیگر که با هم به مراغه می‌رفتیم و صابون می‌آوردیم.
مهندس علی و پدرش محمدجواد رحیمیان ۶۰ سال دانش و تجربه را درهم آمیخته‌اند. ارتقا و توسعه سطح دانش و ساخت ماشین‌های دوار صنعتی برپایه فناوری روز، هدف مجموعه آن‌هاست.