آقاابوالفضل می‌گوید: قدمت خانه‌‌مان که ملک پدری‌ام است، به بیش از صد‌سال می‌رسد؛ در حیاط خانه یک آب‌انبار داشتیم که آن زمان‌ها، آب لوله‌کشی که قطع می‌شد، همسایه‌ها از آب‌انبار ما آب برمی‌داشتند.
زندگی محمود باخرد ۴۳سال است که در کوچه‌پس‌کوچه‌های جلالیه سپری شده و از این محله دل نکنده است. او از روز‌هایی تعریف می‌کند که بوستان وحدت، پارک جنگلی بود و نماز جمعه در آن برگزار می‌شد.
سنجری می‌گوید: جوی آب گناباد از اینجا رد می‌شد. مادران کنار جوی آب، ظرف و رخت می‌شستند و با اتمام کارشان، با سنگ، راه آب را می‌بستیم تا حوضچه درست شود؛ بعد هم آب‌تنی می‌کردیم.
سیدرضی۵ معبری فرعی در محله سیدرضی است که از‌سویی به جلال‌آل‌احمد ۶ می‌رسد و به واسطه کاربری ابتدا و انتهای آن احتمالا باید کوچه محبوب شکموها باشد.
رقیه خانم روز‌هایی را به خاطر دارد که بولوار مهران و بزرگراه امام علی (ع) وجود نداشت. انتهای دانش‌آموز۱۸ دیواری گلی بود که ساکنان دانش آموز به آن «برج» می‌گفتند و زمین‌ها ارزان‌تر بود.
ابراهیم دادخواه از موضوع تعطیلی کتابخانه گلایه‌مند است و می‌گوید: اگر می‌خواهیم مردمی تأثیرگذار داشته باشیم و جلو آسیب‌های اجتماعی جوانان را بگیریم، باید مردم را به مطالعه علاقه‌مند کنیم.
یکی از معدود کوچه‌های با سابقه بیش از ۱۰۰ سال در مشهد، باغ‌سنگی است که روزگاری مسیری بلند درمیان باغ‌های سرسبز شهر بود اما ایجاد خیابان صاحب‌الزمان(عج) تغییرات زیادی را در این کوچه رقم زد.