تیمچه حکاک‌ها یا فیروزه‌تراش‌ها تا قبل از سال۱۳۱۰ بین سردرِ ساعت، صحن امام و صحن نو تا تالار موزه فرش قرار داشت.
از سال ۸۵ که بازار موبایل بورس شد، پارچه‌فروش‌ها و شومینه‌فروش‌ها از خیابان استقلال رفتندو موبایل فروش‌ها جای آن‌ها را گرفتند.
بازار زنجیر، همچون بست بالا و پایین، حرمت داشت و افرادی که به آن پناه می‌بردند از تعدی دیگران مصون می‌ماندند.
غلام‌حسین جنگی، یکی از قدیمی‌ترین ساکنان خیابان تعبدی می‌گوید: آقای میزبانی‌نامی ساکن این کوچه بود و از کارخانه‌های تهران، پارچه سرقیچی می‌آورد و کیلویی می‌فروخت.
«مهدی رضوانی خراسانی» یک عشق رادیو و گرام واقعی است. ارتشی بازنشسته‌ای که برای جمع‌کردن مجموعه قدیمی‌اش ده‌ها میلیون تومان خرج کرده است.
اینجا فروش کسبه بعدازظهر‌ها بهتر است، چون هوا خنک‌تر می‌شود و مشتری‌های بیشتری به بازار می‌آیند.