علی رجبی مقدم متخلص به سالار، حدود ۲۵ سال است که در عرصه مجسمه‌سازی به‌خصوص ساخت سردیس فعالیت می‌کند و سردیس‌های بسیاری از مشاهیر ایرانی را ساخته است.
محله فردوسی که از سه روستای قدیمی توس‌سفلی، توس‌علیا و اسلامیه تشکیل شده، به‌واسطه وجود آرامگاه فردوسی سالانه پذیرای گردشگران ایرانی‌وخارجی بسیاری است. این محله اکنون در محدوده شهر تابران توس قرار دارد که قدمتی هزار ساله دارد. کهندژ یا ارگ توس، هارونیه و مقبره امام‌محمدغزالی از دیگر جاذبه‌های گردشگری محله فردوسی هستند.
مهدی اخوان ثالث در تمام عمر در تنگدستی به‌سر برد، ولی هرگز دیده یا شنیده نشد که تن به ذلت دهد و «آبروی فقر و قناعت» ببرد.
زنان محله فردوسی سال‌هاست که با پخت آش و نذر و نیاز، از خداوند طلب باران می‌کنند و با باور قلبی هرسال آن را بار می‌گذارند.
بهروز پرهیزگار معروف به پاطلایی، یکی از قهرمانان و پهلوانان نامی است که کارش را از گود کشتی باچوخه در توس آغاز کرد و پس از مدتی توانایی‌های خود را در تشک جودو در عرصه بین‌المللی ثابت کرد.
علی‌اصغر حسنی‌بغداد‌آبادی معروف به ناصر حسنی، در ۱۸سالگی به شهادت رسید. عصمت حسنی، با یادآوری خاطرات و سیره زندگی برادر شهیدش، از مسئولان می‌خواهند نام او را به کوچه قدیمشان بازگردانند.
رمضان معمر از هنرمندان قدیمی مشهدی است که ۲۹ سال از ۳۰ سال هرکاره‌سازی‌اش را به عشق فردوسی و در جوار مقبره وی گذرانده است. بسیاری از آثار او در موزه‌های معروف دنیا نگهداری می‌شود.
ابراهیم قویدل دوتار زنی است که بخشی از خاطرات اهالی توس به شمار می‌آید. هر بار که به آرامگاه فردوسی می‌رویم، زیر سایه درختی نشسته و با صدای دل‌نواز دوتارش، آرام‌بخش شلوغی‌های پیشخوان است.