تولید زیورآلات، عروسک‌بافی، تولید رشته آش، تهیه ترشی‌جات و بسیاری مشاغل خانگی دیگر، از‌جمله اموری است که این روز‌ها در خانه‌های توس و توسط بانوان انجام می‌شود و جای هنرهای اصیل را تا‌حدودی گرفته‌اند.
محله فردوسی که از سه روستای قدیمی توس‌سفلی، توس‌علیا و اسلامیه تشکیل شده، به‌واسطه وجود آرامگاه فردوسی سالانه پذیرای گردشگران ایرانی‌وخارجی بسیاری است. این محله اکنون در محدوده شهر تابران توس قرار دارد که قدمتی هزار ساله دارد. کهندژ یا ارگ توس، هارونیه و مقبره امام‌محمدغزالی از دیگر جاذبه‌های گردشگری محله فردوسی هستند.
از سال ۷۷ تاکنون، نزدیک به ۶۰ سنگ‌قبر باارزش تاریخی و هنری، کشف و برای حفاظت به بقعه منسوب به هارونیه منتقل شده است.
نخستین جرقه همجواری با حکیم طوس، با دفن پیکر حسین خدیوجم در بقعۀ منسوب به هارونیه و مهدی اخوان‌ثالث در باغ آرامگاه فردوسی در سال ۶۹ زده شد.
صالح کرمانی از کودکی جذب رشته‌های رزمی شد. او همراه دایی‌هایش یعنی برادران کرامتی در گوشه‌ای از میدان مبارزه می‌نشست و رقابت آن‌ها را نگاه می‌کرد.
آرامگاه امام‌زاده سیدمحمد‌حاتم (ع) بر روی تپه‌ای زیبا و سرسبز در روستای رضوان در حوالی آرامگاه فردوسی واقع شده است.
بانوان محله فردوسی ، حرفه قدیمی لحاف‌دوزی را زنده کردند.
پهلوان اسماعیل جاوید، یکی از این پهلوانان بامرام و گمنام است که قدرت بازوی خود را در راه حمایت از حقیقت و جوانمردی به کار بست و سرانجام در این راه جان خود را از دست داد.