از همان ابتدای خیابان سرخس تا نقطه انتهایی آن، اوستارضا ساعت‌ساز بنام و معروف است. او ۴۰سال است که کار تعمیر ساعت را با دقت بسیار انجام می‌دهد.
محله جلالیه پیش از سال ۹۹، بخشی از محله رضائیه بوده است. نام گودال خشتمال‌ها در این محله با واقعه گوهرشاد گره خورده است. آن‌طور که در تاریخ شفاهی مشهد بیان شده بعد از واقعه گوهرشاد یکی از مکان‌هایی که جنازه شهدای گوهرشاد به صورت گور دسته جمعی در آن دفن شده، گودال خشتمال‌ها بوده است.
تاریخ قهوه‌خانه عرب برمی‌گردد به دوره ریاست جمهوری ژنرال احمدحسن‌البکر که در بازه زمانی این حکومت، ایرانیان مقیم عراق از آن کشور رانده شدند.
حتی حجره‌های کوچک خیابان سرخس هم آنقدر جاذبه دارد که عده‌ای را دور هم کنار یک چراغ کوچک جمع کند و نگذارد روزگار سخت بگذرد.
«علی یزدفاضلی» از همان دوران دبستان هم‌زمان با یادگیری خواندن و نوشتن به خطاطی علاقه پیدا می‌کند. می‌گوید: آن دوران بسته‌های چوب‌کبریت، جعبه‌هایی چوبی بود که با شکستن آن‌ها، سه تا قلم‌مو درست می‌کردم.
رمضان کردستانی موسفیدکرده هفتادو‌چهارساله‌ای است که تاریخ شفاهی شغل دلو یا سطل‌سازی است. ابزار کارش میخ است و لاستیک‌های کهنه و بقایای به‌جامانده از لاستیک‌های بدون استفاده ماشین‌ها.
موسی دستوری از نمدمال‌های معروف خیابان سرخس است. او می‌گوید: بیشتر شهرنشین‌ها تفاوت میان قالی، قالیچه و نمد را نمی‌دانند و حتی به‌اشتباه اصطلاح نمدبافی را به‌جای نمدمالی به کار می‌برند.
به نوشته مهدی سیدی، مزرعه سرگود بین بولوار طبرسی و جاده مشهدـ سرخس، بیرون دیوار شهر، نزدیک گودال خشتمال‌های بعدی و بوستان وحدت فعلی بوده است که اکنون در محدوده محله جلالیه قرار دارد.