حاج عباس قوی‌پیکر ۴۰سالی می‌شود که توی کوچه شهید قوی‌پیکر جارو می‌بافد، همان کوچه‌ای که به نام برادر شهیدش نام گذاشته‌اند و روزگاری قطب جاروبافی مشهد بود و امروز باقی‌مانده نسل قدیم هنوز چراغش را روشن نگه داشته‌اند.
سیدموسی رفاهی که به تاریخ سجلش ۷۰ را گذرانده، یکی از استخوان‌خرد‌کرده‌های هنر جارو و حصیربافی مشهد است؛ هنری که به گفته خودش، سال‌هاست در انزوا قرار گرفته و به روز‌های مرگ نزدیک می‌شود.
جعفر شعبانی یکی از جاروباف‌های خیابان تلگرد که از کودکی شاهد کار کردن خانواده و همسایگانش بوده می‌گوید: من همیشه به دنبال راه ساده‌تری برای ساخت دستگاهی بودم که بتوانیم تولید راحت‌تری داشته باشیم.
کشت گیاهان غیر‌خوراکی مثل جارو و درختان، به‌جای محصولات کشاورزی آلوده به فاضلاب از اصلی‌ترین گزینه‌های پیش‌رو در نجات کشف‌رود است.
محله تلگرد بافتی سنتی و مذهبی دارد و در کنار محلات طلاب، پنجتن و التیمور جزو مناطق شناخته‌شده و شناسنامه‌دار مشهد است.
برای ساخت یک جارو ابتدا باید برگ‌های اضافۀ جارو جدا شود؛ سپس، جارو‌ها را به مدت ۶ ساعت درون آب قرار می‌دهند تا در موقع تولید، حالت شکنندگی نداشته باشد.
اهالی تلگرد در کنار فروش محصولات زراعی با تولید جارو و صادر کردن صنایع دستی دیگر مانند سبد و حصیر به دیگر نقاط کشور، آبرو برای محله شان خریدند.