ابراهیم تبادکان می‌گوید: ۴۰ سال است که جارو می‌بافم. اوایل این کار را در خانه انجام می‌دادم و به‌صورت سیار آن را می‌فروختم، تا اینکه حدود ۲۰ سال پیش مغازه‌ام را در محله بهمن راه انداختم.
حاج عباس قوی‌پیکر ۴۰سالی می‌شود که توی کوچه شهید قوی‌پیکر جارو می‌بافد، همان کوچه‌ای که به نام برادر شهیدش نام گذاشته‌اند و روزگاری قطب جاروبافی مشهد بود و امروز باقی‌مانده نسل قدیم هنوز چراغش را روشن نگه داشته‌اند.
سیدموسی رفاهی که به تاریخ سجلش ۷۰ را گذرانده، یکی از استخوان‌خرد‌کرده‌های هنر جارو و حصیربافی مشهد است؛ هنری که به گفته خودش، سال‌هاست در انزوا قرار گرفته و به روز‌های مرگ نزدیک می‌شود.
جعفر شعبانی یکی از جاروباف‌های خیابان تلگرد که از کودکی شاهد کار کردن خانواده و همسایگانش بوده می‌گوید: من همیشه به دنبال راه ساده‌تری برای ساخت دستگاهی بودم که بتوانیم تولید راحت‌تری داشته باشیم.
کشت گیاهان غیر‌خوراکی مثل جارو و درختان، به‌جای محصولات کشاورزی آلوده به فاضلاب از اصلی‌ترین گزینه‌های پیش‌رو در نجات کشف‌رود است.
محله تلگرد بافتی سنتی و مذهبی دارد و در کنار محلات طلاب، پنجتن و التیمور جزو مناطق شناخته‌شده و شناسنامه‌دار مشهد است.
برای ساخت یک جارو ابتدا باید برگ‌های اضافۀ جارو جدا شود؛ سپس، جارو‌ها را به مدت ۶ ساعت درون آب قرار می‌دهند تا در موقع تولید، حالت شکنندگی نداشته باشد.