با حفظ قرآن کار‌هایم نظم خاصی پیدا کرد 
موسی داوودی، دود انگشترسازی خورده است 
مصون از قتل عام
پس از حمله عبدالمؤمن‌خان ازبک در سال 998قمری و کشتار فجیع مردم مشهد و در پی این قتل‌عام و دفن کشته‌شدگان در شمال حرم مطهر، مکانی که روزگاری تفرجگاه مردم قدیمی مشهد محسوب می‌شد و از گزند این قتل‌عام مصون باقی مانده بود، بین مشهدی‌ها به عیدگاه معروف شد. از محله عیدگاه که روزگاری دروازه‌هایش به روی تجار راه ابریشم باز بود و کاروان‌سراهای آن بسیار پررونق بودند و از ٨ آب‌انبار، ٢مدرسه، ١٦مسجد، ١٧تکیه، ٩کاروان‌سرا و تیمچه، ٧حمام، ٢٨کارخانه شعربافی و ١٤باغ، حالا یک راسته خیابان باقی مانده است و چند یادگار مخروبه. از قدیمی‌های عیدگاه فقط بامشکی، عابدیان و جلالیان هنوز هم در محل هستند.
مسجدی که پی آن را حاج‌محمدعلی قفل‌ساز ریخت، هنوز هم در دل این محله استوار باقی مانده است.
مهدی اربابی خادم مسجد صدساله معتمد است. بانی این مسجد بامشکی است و به لطف او هنوز هم سرپاست و برنامه‌ها و مراسم‌های خاص در آن برگزار می‌شود.
رضا فکور 45سال است که در این محله ساکن است و هنوز هم کوچه‌پس‌کوچه‌های این خیابان و حمام زرنگار و حسینیه ممدسرخه را به یاد دارد.
لینک کوتاه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
