برادران اکبری به فاصله ۳ سال شهید می‌شوند 
سیدامین حسینیان سریع‌ترین فایتر استان است 
سیدامین حسینیان سریع‌ترین فایتر استان است
برای خواننده یک نشریه محلی هیچ‌چیز جالب‌تر از این نیست که او را با خود همراه کنیم و به خانه ورزشکار یا هنرمند معروف و موردعلاقه‌اش ببریم؛ کاری که معمولا در شهرآرامحله انجام می‌دهیم با این تفاوت که در اینجا وارد زندگی افرادی می‌شویم که در ابتدای این راهند و برای کسب موفقیت و جهانی‌شدن تلاش می‌کنند.
وقتی با آنها که بدون‌شک تا چند سال آینده جزو آدم‌های معروف دنیا می‌شوند گفت‌و‌گو می‌کنیم از تلاش‌های بی‌وقفه‌شان می‌گویند، آرزوهایشان را مطرح می‌کنند و از سختی‌های کارشان حرف می‌زنند. چنین آدم‌هایی در حالی در کنار سایر هم‌محله‌ای‌هایشان زندگی می‌کنند که برای هرلحظه از زندگی شان برنامه دارند حتی غذاخوردن و لباس‌پوشیدنشان هم با بقیه فرق می‌کند مثل سیدامین حسینیان، قهرمان رزمی‌کار محله ایثار که وقتی وارد جزئیات زندگی روزمره‌اش می‌شویم با خود می‌گوییم «آفرین به این همه انرژی.»
سیدامین حسینیان که با خانواده‌اش در محله ایثار مشهد زندگی می‌کند در شش‌سالگی وارد دنیای ورزش می‌شود. درست از همان زمانی که برادر کنگ فوکارش استعدادش را کشف می‌کند و او را برای ورود به رشته‌های رزمی تشویق می‌کند. از همان کودکی در مسابقات مختلف شرکت می‌کند.
سال ۷۹ یعنی در هفت‌سالگی اولین مقام قهرمانی خود را در سطح نونهالان رشته کنگ‌فو به دست می‌آورد. این قهرمانی اگرچه در کودکی او اتفاق می‌افتد، نقطه عطفی است برای گام‌گذاشتن در راهی پر از موفقیت. سیدامین فعالیتش را تا سال ۸۶ در رشته کنگ‌فو ادامه می‌دهد و بعد از آن وارد رشته کیک‌بوکسینگ می‌شود.
در این رشته هم موفقیت‌های زیادی کسب می‌کند و سال ۸۹ با شرکت در مسابقات انتخابی تیم‌ملی مقام اول را از آن خود می‌کند. سال ۹۰ به مسابقات آسیایی ارمنستان اعزام می‌شود و بعد از رقابتی تنگاتنگ با حریفان با کسب مقام اول لقب «ببر خونین آسیا» را به او می‌دهند.
رزمی‌کار محله ما بعد از آن به رشته پاهویوت (موی‌تای) علاقه‌مند می‌شود. این رشته که از ورزش‌های اصیل و ملی تایلند است، از سه سال پیش ورزشکار محله ما را درگیر خود کرده. سخت مقام‌آوردن از ویژگی‌های این رشته ورزشی است که به آن بوکس تایلندی و روش مبارزه بدون سلاح هم می‌گویند. جالب است بدانید ورزشکار محله ما با همین انگیزه یعنی به‌دست‌آوردن مقام، وارد این رشته شده است.
مسابقات انتخابی تیم ملی که چند هفته پیش یعنی پنجم مهر در تهران برگزار شد، سه قهرمان داشت و سیدامین درحالی مدال برنز این مسابقات را از آن خود می‌کند که شاگرد خودش مقام دوم آن را به دست می‌آورد.
دانشجوی ترم چهارم تربیت‌بدنی دانشگاه گلبهار که رشته درسی‌اش را نیز مطابق با فعالیت‌های ورزشی انتخاب کرده در مدت فعالیت ورزشی خود بیش از ۷۵ مقام استانی و کشوری را در کارنامه‌اش دارد. او در ماه آذر برای اردوی آمادگی تیم ملی عازم کیش است و در دی نیز عازم مسابقات جهانی تایلند می‌شود.
یک روز با سیدامین در خانه
اگر یک روز میهمان خانه سیدامین باشی و زندگی روزمره او را زیرنظر بگیری متوجه می‌شوی او هم مانند خیلی از ورزشکار‌ها سحرخیز است. ورزش صبحگاهی را هیچ‌گاه از دست نمی‌دهد و به صبحانه خوردن علاقه دارد، آن هم صبحانه‌ای سالم و مقوی که شیر و لبنیات بخش مهم آن را تشکیل می‌دهد. کمتر چای می‌نوشد. اگر کلاس نداشته‌باشد به نزدیک‌ترین پارک محله یعنی بوستان امت و بهشت می‌رود و چند ساعتی بیرون تمرین می‌کند.
بعد از گرفتن یک دوش آب گرم و انجام کار‌های روزمره آماده خوردن ناهار می‌شود. غذای موردعلاقه‌اش سینه مرغ آب‌پز شده است و سعی می‌کند در وعده‌های غذایی‌اش از مواد سرخ‌کردنی استفاده نکند. به جای نوشابه دوغ می‌خورد و از مکمل‌های مجاز استفاده می‌کند.
همیشه مراقب است که وزنش اضافه نشود و اگر ۲۰۰ گرم وزن اضافه کند برای کم کردن وزنش اقدام می‌کند
بعد از استراحت کوتاهی درس‌هایش را مرور می‌کند تا زمان شام. شامش معمولا سبک است؛ «بیشتر وقت‌ها سالاد می‌خورم.» همیشه مراقب است که وزنش اضافه نشود و اگر ۲۰۰ گرم وزن اضافه کند برای کم کردن وزنش اقدام می‌کند.
عاشق محله‌ام هستم
سیدامین در بولوار شهید مفتح ۲۲ زندگی می‌کند، همه هم‌محله‌ای‌ها خانه قهرمان آسیای محله‌شان را می‌شناسند و بسیاری هم قهرمان، استاد یا ببر خونین آسیا صدایش می‌زنند. از میان پارک‌های محله به بوستان امت و بهشت علاقه بیشتری دارد و تمرینات خارج از باشگاه را در این پارک‌ها انجام می‌دهد. آن‌طور که می‌گوید عاشق محله‌اش است و حاضر نیست حتی وقتی به مدارج عالی ورزش رسید و پولدار شد، بالاشهری شود؛ «عاشق محله‌ام هستم برای همین همیشه در همین محل خواهم ماند.»
خسته می‌شوم اما کم نمی‌آورم!
دانشگاه رفتن و درس‌خواندن به قدر کافی سخت است به‌ویژه اگر چهار روزش در هفته با کلاس‌های عملی ورزش همراه باشد. دارنده لقب «ببر خونین آسیا» محله ما اگرچه خستگی شرکت در این کلاس‌ها را هم دوست دارد و آن را به‌عنوان بخشی از زندگی‌اش پذیرفته، اما خستگی جسمی حاصل از آن را مانعی می‌داند برای تمرین‌ها و کلاس‌های باشگاه و می‌گوید: «گاهی کلاس‌های عملی بسیار خسته‌کننده است و کیفیت تمرین‌هایم را کم می‌کند با این حال سعی می‌کنم کم نیاورم.»
سید امین دارنده لقب «ببر خونین آسیا» است
باشگاه را رها نمی‌کنم
سیدامین مدیریت دو شیفت باشگاه محله یعنی باشگاه شهاب را برعهده گرفته و هر شب از ساعت ۹ تا ۱۱:۳۰ کلاس‌های رزمی به‌ویژه موی‌تای را برگزار می‌کند. کوچک‌ترین شاگردش که خواهرزاده‌اش نیز هست فقط سه‌سال دارد. بزرگ‌ترین و بهترین شاگردش علی حسنی‌اسکندری است که به تیم ملی راه پیدا کرده.
سیدامین درحالی این کلاس‌ها را با جدیت برگزار می‌کند که هیچ درآمدی از آن نصیبش نمی‌شود و عشق و علاقه تنها دلیل ادامه راه است؛ «درآمدم از هر دو شیفت کلاس تقریبا ۴۰۰ هزارتومان است. با این حال برای هرشیفت ۲۰۰ هزار تومان اجاره باشگاه می‌پردازم که چیزی به‌عنوان درآمد برایم باقی‌نمی‌ماند، اما از آنجا که علاقه زیادی به ورزش دارم کلاس‌هایم را تعطیل نمی‌کنم.»
اسپانسرها رشته ما را دوست ندارند!
بزرگ‌ترین مشکلمان نداشتن اسپانسر است؛ چراکه اسپانسرها رشته‌هایی مانند فوتبال و فوتسال را حمایت می‌کنند، علتش هم این است که مسابقات رزمی معمولا به خاطر آسیب‌دیدگی بازیکنان، از رسانه‌های تصویری پخش نمی‌شود.
خودمونی با سیدامین
کار:
در آینده احتمالا شغل دومی هم داشته باشم اما کار اصلی‌ام باشگاه‌داری خواهد بود.
تیپ:
لباس‌های ورزشی و اسپرت می‌پوشم چون راحت‌تر است و از لباس‌های میهمانی زیاد خوشم نمی‌آید. عاشق کفش‌های سفید اسپرت و گرمکن ورزشی هستم. همه دوستانم معمولا مرا با این تیپ می‌بینند.
۴۰ سالگی:
طوری برنامه‌ریزی می‌کنم که حدود ۴۰ سالگی مربی و کارشناس حرفه‌ای ورزش‌های رزمی در دنیا باشم و حداقل پنج نفر از شاگردانم عضو تیم ملی باشند. فکر می‌کنم وضعیت مالی‌ام در آن زمان بسیار خوب است و همه وقتم را در باشگاه و کلاس‌های ورزشی می‌گذرانم.
ازدواج:
وقتی به سن ازدواج برسم دوست دارم با کسی ازدواج کنم که علائقم را درک کند و با همراهی او در زندگی به موفقیت بیشتری برسم. دوست دارم سه‌فرزند داشته باشم که دونفرشان پسر باشند. از سه‌سالگی شروع به تمرین‌کردن با آنها می‌کنم و در همان سنین کم قهرمان می‌شوند.
پول:
وضع مالی‌ام در حال حاضر بد نیست و از خانواده‌ام به خاطر حمایت‌هایشان در این زمینه تشکر می‌کنم اما دوست دارم درآمدم در آینده آن‌قدر باشد که خودم اسپانسر تیم‌ها شوم و حمایتشان کنم.
مقام‌های کسب‌شده:
قهرمان مسابقات فول کیک‌بوکسینگ ایران سال ۸۶ و دریافت کمربند طلایی
قهرمان مسابقات کنگ‌فوکمپو ایران در سال ۸۶
قهرمان مسابقات جوی‌کای‌بوکاراترلیوان در سال‌های ۸۷، ۸۶ و ۸۸
قهرمان مسابقات کیک‌بوکسینگ ۸۹ WKF-و دریافت کمربند طلایی
قهرمان مسابقات کیک‌بوکسینگ ایران سال ۹۱قهرمان مسابقات سلف و نفیس ایران سال ۹۲
قهرمان مسابقات ۲۰۱۱ آسیا (ارمنستان)
قهرمان ترنمنت بین‌المللی ۲۰۱۲ ایران
قهرمان پاهویوت موی‌تای ۹۲عنوان‌های کسب‌شده
بهترین و سریع‌ترین فایتر استان در سال ۸۹
فنی‌ترین مبارز مسابقات کشوری
*این گزارش یکشنبه، ۵ آبان ۹۲ در شماره ۷۷ شهرآرامحله منطقه ۴ چاپ شده است.
لینک کوتاه
آوا و نمــــــای شهر
