مسروپ مقدس، تنها کلیسای مشهد، نیمه فعال است 
زمستان‌نشین و تابستان‌نشین خاص خانه اردکانیان 
کارنامه درخشان خانواده مدال‌آور «کوی سلمان»
سرش را از پنجره بیرون می‌آورد و رو به عکاس روزنامه می‌گوید: در را که زدم، هرچه پله جلوی راهت می‌بینی، بالا بیا. در را می‌زند و شمارش پله‌ها آغاز می‌شود؛ یک، دو، سه، چهار و... طبقه اول، دوم، به پله‌های ۳۷ و ۳۸ در طبقه سوم که می‌رسیم، می‌بینیم که تعداد زیادی از اهالی خانه برای استقبال به جلوی همان در کوچک آپارتمانی آمده‌اند. خوی و منش ایرانی و طبع و تواضع ورزشکاری باعث شده است که حتی بزرگ خاندان، حاج‌ابراهیم باقری، نیز به استقبالمان بیاید. درست است، چیزی حدود ۳۸ پله را بالا می‌رویم تا به آپارتمان گرم و صمیمی‌شان وارد شویم. می‌گوید: حالا ببین که ورزش در خانه ورزشکار‌ها از همین ابتدای ورود به منزل، آغاز می‌شود.
لبخند نقش‌گرفته بر صورتش را کامل می‌کند و می‌گوید: «هنوز زود است که با سی‌وچند پله به نفس‌نفس بیفتی جوون!» سینی چای را بر زمین می‌گذارد. جمعشان حسابی جمع است. دور و اطراف را براندازی می‌کنم. چقدر خوب همه‌چیز در سر جایش قرار گرفته است. تعداد مدال‌های قرارگرفته بر روی میز چوبی کوچک انتهای اتاق، آن‌قدر زیاد است که از همان راه دور، شمارش‌شان از دست خارج می‌شود.
خانواده ورزشکار
خانواده چهار نفری آقای محمدی به‌عنوان داماد خانواده شهیدباقری، این روز‌ها معرف همه اهالی و شهروندان و کسبه و ساکنان بولوارامت هستند؛ خانواده‌ای که در آن حتی فاطمه یک‌ونیم‌ساله و محمدعلی محمدی چهارساله نیز ورزشکار هستند.
خانواده‌ای ورزشی، ورزشکار و ورزش‌دوست. پدر خانواده ۱۶ سالی می‌شود که کار و حرفه اصلی‌اش، ورزش است و مادر هم درکنار همه وظایف و مسئولیت‌های خانه، ورزش کرده و هنرجو تربیت می‌کند. در خیلی مواقع هم زن و شوهر درمقابل هم قرار می‌گیرند و با هم تمرین می‌کنند. فاطمه و محمدعلی نیز خواهر و برادر تمرینی خوبی از همین سنین کودکی برای یکدیگر هستند. خلاصه اینکه ورزش در این خانواده، حرف اول سلامتی و کار گروهی را می‌زند.
کاظم محمدی و همسرش، معصومه باقری، زوج ورزشی کاراته‌کا در منطقه ما هستند که درکنار تمرین در رشته ورزشی خود، مربیگری در آن را حرفه اصلی خود انتخاب کرده‌اند. آقای کاظمی و همسرش، حدود ۱۵ سالی می‌شود که در منطقه ما فعالیت ورزشی می‌کنند و هرکدام در کارنامه ورزشی خود، تربیت بین ۲ تا ۳ هزار هنرجو را به ثبت رسانده‌اند، تاآنجاکه خیلی از همین شاگردان این روز‌ها در مربیگری استاد شده‌اند و دستی بر آتش دارند.
کاظم محمدی، یکی از جوانان ورزشی فعال در منطقه ماست. او که این روز‌ها دهه ۳۰ زندگی را پشت‌سر می‌گذارد، توانسته است با کمک همسر و خانواده همسرش، مهم‌ترین حوزه‌های ورزشی منطقه ما را به‌دست بگیرد و درکنار همه فعالیت‌های ورزشی که به‌طور خانوادگی و بهتر بگوییم همکارمنشانه دنبال می‌کنند، سهم بزرگی در ارتقای فرهنگ ورزش و سلامت در منطقه ما و بولوارامت ایفا کند.
تعصب محلی
او و همسر و خواهران همسرش، این روز‌ها چند باشگاه ورزشی را در منطقه ما مدیریت می‌کنند و بهترین افتخارشان، خدمت به مردم منطقه‌شان است، تاآنجاکه هر بار پیشنهاد راه‌اندازی باشگاه ورزشی در مناطق دیگر به آنها داده می‌شود، با قاطعیت تمام پاسخ نه می‌دهند.
شغلم، ورزش است
آقای کاظمی لب به سخن می‌گشاید و می‌گوید: افتخارم این است که شغلم ورزش است. با این کار به‌گونه‌ای زکات علمم را می‌پردازم. شغلم رشته ورزشی‌ام است و تدریس و آموزش دفاع شخصی، یکی از برنامه‌های شغلی مهم و اصلی من است.
او ادامه می‌دهد: من در خانواده‌ای ورزشی تربیت شده‌ام. برادر بزرگ‌ترم هم رزمی‌کار است، اما فعلا به‌دلیل مشغله‌های کاری به‌طور رسمی کار نمی‌کند؛ گرچه مهم‌ترین مشوق من برای رسیدن به اهداف ورزشی‌ام، خود او بود.
مقام اول کشوری در ۴ رشته ورزشی
او بیان می‌کند: من از شش، هفت‌سالگی ورزش می‌کردم و در حال حاضر به رشته‌های دفاع شخصی، ژیمناستیک و کاراته و ووشو تسلط دارم و در تمام این رشته‌ها مقام اولی و قهرمانی کشور را دارم. در سال۸۵ تا ۸۶ هم عضو تیم ملی کاراته بودم.
محمدی با تاکید بر اینکه در سبک جی‌کای ۲ نیز مقام اول کشور را دارم، بیان می‌کند: در حال حاضر حدود ۱۰ تا ۱۲ نفر از هنرجویان و شاگردانم، خود مربی و استاد رشته‌های ورزشی هستند.
محمدی که از سال ۸۰ با داشتن مدرک مربیگری، تدریس رسمی را آغاز کرده است، ادامه می‌دهد: تاکنون بین ۲ تا ۳ هزار شاگرد تربیت کرده‌ام و تا توان داشته باشم، به علاقه‌مندان ورزش، رشته موردعلاقه‌شان را آموزش می‌دهم.
او ادامه می‌دهد: علاوه‌بر دوره‌های آموزشی دفاع شخصی برای قضات، نیرو‌های بسیج و انتظامات حرم مطهر را نیز آموزش داده‌ام. هم‌اکنون نیز آموزش دفاع شخصی به حدود ۱۸۰ طلبه حوزه علمیه امام‌محمدباقر (ع) را در برنامه کاری‌ام دارم.
این ورزشکار باسابقه و قهرمان کشوری که این روز‌ها خادمی در حرم مطهر را نیز در پرونده فعالیت‌های مذهبی و فرهنگی خود گنجانده است، می‌گوید: تاکنون بنا به کار رزمی و حرفه ورزشی‌ام، در دو فیلم سینمایی، هم بدل‌کاری کرده‌ام.
خواهر شهید و ورزشکار
معصومه باقری، خواهر شهیدباقری و همسر آقای محمدی، نیز یکی از مربیان فعال منطقه ماست. او نیز که حدود ۱۵ سال است به‌همراه دو خواهر خود، آموزش و تدریس ورزش را دنبال می‌کند، در این‌باره معتقد است: ورزش تاثیر زیادی بر روح و روان انسان و داشتن یک زندگی سالم می‌گذارد.
او می‌افزاید: سال ۸۶ که با همسرم ازدواج کردم، فعالیت‌های ورزشی‌مان قوت بیشتری گرفت. در تمرین مسابقات ورزشی، حریف همدیگر می‌شدیم و در بهتر برگزار شدن کلاس‌ها و تمرین‌های هنرجویان، یکدیگر را یاری می‌کردیم.
او نیز می‌گوید: تاکنون بیش از ۲ هزارو ۵۰۰ هنرجو تربیت کرده‌ام.
درکنار خواهران باقری، پدر خانواده نیز حضور دارد؛ پدری که دو فرزندش در دفاع مقدس شهید و مفقودالاثر شدند
باقری با بیان اینکه با دو خواهر مربی و ورزشکارش در یک باشگاه، تربیت هنرجوی ورزشی را دنبال می‌کنند، می‌افزاید: دو خواهر دیگرم، یکی مربی کاراته و دیگری مربی یوگاست که با هم در یک سالن کار می‌کنیم.
او توصیه‌ای هم به همه هم‌سن‌وسالان خود به‌ویژه زنان و بانوان خانه‌دار و شاغل دارد و تاکید می‌کند: ورزش را برای سلامتی انجام دهید؛ به‌ویژه بانوان که علاوه‌بر سایر مسئولیت ها، مسئولیت فرزندپروری و همسرداری را نیز برعهده دارند.
می‌گوید: تاکنون مقام اولی تا سومی در کشور را در رشته‌های مختلف ورزشی‌ام به ثبت رسانده‌ام و علاوه‌بر آن در حوزه مربیگری و داوری نیز مقام‌های کشوری بی‌شماری را در کارنامه فعالیت‌های ورزشی‌ام گنجانده‌ام.
ورزش، انسان را خسته نمی‌کند
طاهره باقری، خواهر کوچک‌تر معصومه باقری، نیز از فواید ورزش‌های رزمی سخن به میان می‌آورد و می‌گوید: ورزش‌های رزمی به زندگی انسان نظم می‌دهد و انسان را سخت‌کوش و بااراده تربیت می‌کند.
او با بیان اینکه رده سنی که در حال حاضر برای آنها رشته‌های ورزشی را تدریس می‌کند، گروه کودک و نوجوان هستند، اضافه می‌کند:، چون مخاطبانم، گروه خاصی هستند، سعی می‌کنم درکنار ورزش، نکات تربیتی آن را هم برای آنها ذکر کنم.
این مربی ورزشکار که از ده‌سالگی ورزش می‌کند، در ادامه تاکید می‌کند: در تمام ۱۵ سال سابقه کار مربیگری‌ام، همه روز‌های کاری‌ام با خاطره خوش همراه بوده است. محیط باشگاه و کار ورزشی با وجود اینکه نیاز شدیدی به قوای بدنی دارد، هیچ‌وقت انسان را خسته نمی‌کند.
خانواده ورزشکار با یک شهید و یک مفقودالاثر
درکنار خواهران باقری، پدر خانواده نیز حضور دارد؛ پدری که حالا خیلی پیش‌تر از وجود سه دختر و داماد ورزشکارش، دو فرزند شهید و مفقودالاثرش، هویت و آبروی خانواده و فامیل و حتی محله، شهر و کشور و نظامند.
حاج‌محمدابراهیم باقری هشتادوشش‌ساله، پدر شهید عباسعلی و مفقودالاثر علی‌محمد باقری، نیز حرف‌هایی برای گفتن دارد. او می‌گوید: عباس شانزده‌ساله بود که ازطرف بسیج به جبهه رفت. او خیلی به جبهه علاقه داشت و من هم ممانعت نمی‌کردم. اتفاقا خودم هم با او همراه بودم و تشویقش می‌کردم.
او بیان می‌کند: ۱۰ فرزند دارم که از این تعداد، دو فرزند پسرم، یکی شهید و دیگری مفقودالاثر شده است و این موضوع تا همیشه برایم جزو افتخارات به‌شمار می‌آید.
او تاکید می‌کند: عباسعلی حدود سه سال مفقودالاثر بود. بعد از سه سال فهمیدیم که در عملیات کربلای ۴ در منطقه شلمچه شهید شده است.
او ادامه می‌دهد: بعد از عباسعلی، علی‌محمد به جبهه رفت. خوب خاطرم نیست که قبل خبر شهادت عباسعلی بود یا بعدش؟ علی‌محمد همان بار اول که رفت، دیگر برنگشت و تا به امروز هنوز مفقودالاثر است.
پدر خاندان باقری که بعد از پسران، اکنون سه فرزند دخترش با مربیگری و تدریس ورزش، جزو افتخارات این مرزوبوم هستند، در ادامه با بیان اینکه همه جوانان باید راه شهدا را ادامه بدهند، تاکید می‌کند: در مباحث دینی ما، بر دو موضوع تاکید بسیار شده است؛ یکی جهاد در راه خدا و دومی ورزش کردن.
او می‌گوید: پسرانم موضوع اول و دخترانم موضوع دوم را ملاک زندگی خود قرار داده‌اند؛ البته خواهران، توصیه برادرانشان را در ورزش و سلامتی گوش داده و درحقیقت به وصیت برادران خود عمل کرده‌اند.
باقری خاطرنشان می‌کند: خداوند، همسرم را رحمت کند! به کمک او بود که فرزندانمان خوب تربیت شدند. پسرانمان راه مردانه را برای دفاع از مرزوبوم و کشورشان انتخاب کردند و دخترانمان هم به روشی دیگر، ادامه‌دهنده راه برادرانشان شدند. در هر دو حالت، همه‌شان زیر پرچم یک نظامند و بر خاک وطن بوسه می‌زنند.
* این گزارش در شماره ۲۳۱ شهرآرا محله منطقه ۵ مورخ ۴ بهمن ماه سال ۱۳۹۵ منتشر شده است.
لینک کوتاه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
