مسجد علی بنابیطالب (ع) در زمان حیات آیتالله فقیه سبزواری تأسیس شد و از اولین مساجد محله طلاب بود. این مسجد که در اختیار بیماران جذامی بود را حالا فرزندان بیماران جذامی اداره میکنند.
هنوز هم اسم محلهشان در قبضهای آب و برق با این نام درج میشود؛ «محله صابونپزها»، جایی در خیابان مصلای امروز و چهنوی سابق که یک مشهد آن را با عطر چهلگیاه میشناسند.
قدسیه صمدی کارآفرین ۵۲ ساله است که با پشتکار خودش توانسته ۱۰۰ کندوی عسل را مدیریت کند. به گفته او در هر کندو بیش از ۳۰ هزار زنبور مشغول تولید عسل هستند. میگوید: در محله من را «مامانِ زنبورها» صدا میزنند.
غلامرضا تازیکی که روزهای هفتادوچهارسالگیاش را سپری میکند، یکی از اهالی ادیب محله شیرودی است. او میگوید: از همان ابتدا عاشق اشعار کلاسیک بودم. همچنین بیشتر به سرودن اشعار اجتماعی علاقهمندم.
شهید حسین عسکریان از همان نوجوانی در کنار درس کار نقاشی ساختمانی میکرد. اما جنگ که شروع شد درس و کار را رها کرد. مادرش میگوید: در سه عملیات شرکت کرد و سومین عملیات شهید شد.
خزیدن زیر پوست «پوپول»، دنیای تازه سودابه نیکنیا، دختر صداپیشه محله شیرودی است. نخبهای که با وجود مدرک کارشناسیارشد رشته بیوشیمی سراغ صداپیشگی عروسک رفته است.
کار در شهرک صنعتی شهیدرجایی و ساخت مسجدی برای کسبه در این محدوده سبب شد حاجآقا عارف وارد گود تولید صنعتی شود. او حالا لوستر گازی و رحل متفاوت قرآن به نام خود دارد.
۱۰ سال اسارت برای حسن جلالی، یک عمر بوده که بهسختی گذشته است. تصور اینکه هر روز در اردوگاهی نگهت دارند و تو زانوی غم بغل بزنی و تنها فراغتت، یکساعتی باشد که درِ آسایشگاه را باز میکنند، تنها در حرف آسان است.
پایگاه شهیدمفتح جزء اولین پایگاههای شکل گرفته بعد فرمان امام(ره) بود. بسیجیهای این پایگاه آن زمان یکپایشان در بسیج بود و پای دیگر در جبهه. همانهایی که خبر شهادت ۴۷ نفرشان یکییکی آمد.