نوشته های حمیده صفایی در سایت مشهد چهره
خیلی خودمانی در هیئت غدیر محله ارشاد
علیرضا کریمی تعریف می‌کند: پس‌از ساخت مسجد، دوباره هیئت شکل گرفت، اما به‌خاطر نام «غدیر باباعلی» اعضا پیشنهاد کردند هیئت هم، نام «غدیر» داشته باشد.
حمید قربانپور؛ نگارگر کتیبه دل
میرزا حمید قربانپور می‌گوید: کار من اسم خاصی ندارد؛ تنها یک تلاش دلی است که خودم شروع کرده‌ام؛ تلفیقی از کار تذهیب، گل و مرغ، کاشی‌کاری و دیگر هنر‌های سنتی؛ کتاب‌های قدیمی را ورق می‌زنم.
نام درگذشتگان محله آبکوه بر دیوار حسینیه ماندگار است
حمید صداقت می‌گوید: پنج‌شش سال قبل به این فکر کردیم کاری برای درگذشتگانمان انجام دهیم؛ تصمیم گرفتیم عکس‌هایشان را روی دیوار حسینیه نصب کنیم. برای گرفتن عکس‌ها خانه‌به‌خانه رفتیم تا از خانواده‌هایشان عکس بگیریم.
همسایه‌ها پرستار سیدیحیی شدند
یک‌سالی می‌شود که پس‌از آن تصادف سخت، سیدیحیی در بستر بیماری افتاده و دیگر نتوانسته است از خانه بیرون بیاید، در این مدت همسایه‌ها از او مراقبت می‌کنند.
خیابان محتشمی؛ معبر آشنا برای بیماران
خیابان محتشمی در محله احمدآباد از معابر پرتردد است که وجود مطب پزشکان در آن ترافیک بسیاری ایجاد کرده است. ازطرفی، این خیابان، نقطه اتصال خیابان عارف یک به کوهسنگی است، تردد بسیار در آن صورت می‌گیرد.
رمضانعلی گلستانی بعد از ۴۰ سالگی قهرمانی جهان شد
این ورزشکار می‌گوید: پدرم اعتقاد داشت بچه‌ها ابتدا باید در تحصیل موفق باشند؛ بعد در‌کنار آن، فعالیت ورزشی انجام دهند. از سال۱۳۹۳ به‌دنبال آموزش رفتم تا اطلاعاتم را به‌روز کنم و بتوانم به جامعه و کودکان و نوجوانان خدمت کنم.
بابک؛ کوچه خاطره‌انگیز احمدآباد
زمانی‌که احمدآباد در دل شهر می‌افتد و کارخانه سرم‌سازی در آن احداث می‌شود، کوچه‌ای بین کارخانه و هتل قرار می‌گیرد که بعد‌ها به نام بابک شناخته می‌شود.
پدر شهید کارگر، معتمد محله فرامرز است
اسدالله کارگر می‌گوید: اینکه مردم من را معتمد محله می‌دانند به من لطف دارند. شاید به این دلیل است که وقتی دلخوری یا مشکلی ایجاد می‌شود پا پیش می‌گذارم و با آنها صحبت می‌کنم و پیگیر مشکلشان می‌شوم.
سنت‌های کم‌رنگ شده اهالی محله صاحب‌الزمان (عج)
وحید عباسیان معتقد است در‌کنار هویت خشت‌و‌گلی خانه‌های قدیمی که همه به‌دنبال آن هستند، هویت‌های اجتماعی و فرهنگی گذشته هم اهمیت بسیار دارد که باید به آنها توجه شود.
جنگ علی‌اکبر حیدری برای زندگی بعد از جنگ
در سال ۱۳۶۸ به جای تشویق و ترغیب، من را اخراج کردند و در حکمم نوشتند که از کار رضایت ندارند و وظایفش را به درستی انجام نمی‌دهد.