ماما

همه مهدی‌آبادی‌ها خانم دکتر سردار، پزشک جوان را می‌شناسند. او در صحنه زندگی همان اندازه مادر است که درصحنه کار، این را از حرف زدن‌های دلسوزانه‌اش می‌شود، فهمید.

پرستارانی که سال تحویل‌ در بخش زنان و در کنار نوزادان و مادران می‌گذرانند هر سال سفره هفت‏ سین جالبی درست می‌کنند که سین‌هایش را ست سرم، سرسوزن، سوزن‌گیر، سفالکسین، سرنگ، ست سزارین تشکیل می‌دهد.

یکی از بخش‌های مهم طرح «رؤیای مادری»، ارائه خدمات درمانی و مشاوره‌ای به بانوان است. مریم قاسمی، توضیح می‌دهد: بسیاری از زنان ممکن است ناباروری نداشته باشند، اما به‌دلیل مشکلات جسمی، دچار اختلالاتی شده‌اند که با تغییر سبک زندگی برطرف می‌شود.

کار مرحوم زهرا میرزایی تنها قابلگی نبود. مرده هم شسته بود، حدود هفتاد‌ میت. اینکه انسانی اولین نفری باشد که نوزاد را می‌بیند و آخرین نفری که میت را می‌شوید، تجربه منحصر‌به‌فردی است. همین تجربه‌ها باعث شده بود از هیچ‌چیز ترس نداشته باشد.

ماه‌منیر عظیمی، بهورز ماما ی مرکز بهداشت طرق در سال‌های ۵۹ تا ۸۹، به طور میانگین برای هر خانواده ساکن طرق سه‌نوزاد به دنیا آورده است.

طوبی تربتی، قابله قدیمی محله رضائیه می‌گوید: تمام عمرم را در برووبیای به‌دنیا آوردن بچه و نشستن بالای سر زائو گذراندم. خیلی کار کردم. انگار یک‌نفس را تا به امروز دویده باشم.

شمار بچه‌هایی را که به دنیا آورده، نمی‌داند، اما می‌داند که خیلی‌ها «مادر» صدایش می‌کنند. این مادر طوبی تربتی است؛ قابله هشتاد‌و‌دوساله محله رضائیه که هنوز سرزنده است و حرف‌های شنیدنی بسیاری دارد.