مشوق رز کشاورز برای ورود به کاراته، دخترخاله‌هایش بودند؛ دخترخاله‌هایی که روزی حریف تمرینی بودند و حالا به رقیب ورزش ی‌اش تبدیل شده‌اند.
مجهز‌ترین باشگاه رزمی منطقه ۶ در محله کشاورز، صد‌ها کودک و نوجوان بااستعداد را پرورش داده و حالا به خانه امید نونهالان و نوجوانان ورزش کار تبدیل شده است.
یگانه نیمی از عمرش را به ورزش اختصاص داده است تا بتواند به آرزو و هدف اصلی خود برای پوشیدن پیراهن تیم ملی و حضور در مسابقات بین‌المللی برسد.
ستایش صادقی که ژیمناستیک را از چهار سالگی شروع کرده می‌گوید: این رشته مادر، به انعطاف بدنی و سرعت و چابکی کمک بسیار می‌کند و اگر در آینده بخواهم سایر ورزش ها را ادامه دهم، بدنی آماده و سریع دارم.
علی حیدری، پاکبان باهمت منطقه ۸ از دوران کودکی‌اش و نحوه یادگیری کشتی می‌گوید: ساعت‌ها از پشت شیشه کلاس به تمرین بچه‌ها نگاه می‌کردم. می‌دیدم که استاد چگونه آن‌ها را تمرین می‌دهد. در خانه همان‌ها را تمرین می‌کردم.
ابراهیم محمدی نقاط ضعف و قوت محله‌ای را که در آن زندگی می‌کرد، می‌شناخت و به‌همین‌دلیل همیشه دوست داشت نوجوانان بااستعداد را به‌اصطلاح زیر بال و پر خود بگیرد و همه‌جوره از آن‌ها حمایت کند.
به‌دلیل جو حاکم بر باشگاه و استرس ناشی از آن، سوگل در نخستین تجربه نتوانست مقامی کسب کند، اما این ناکامی باعث ناامیدی او نشد. سوگل تمرینات را ادامه داد تا در دومین میدان با کمربندی که حالا زرد شده بود، موفق به کسب مقام دوم استان در رده نونهالان شود.