نورمحمد عرفانی‌گلکار، یکی از ۱۲ عضو اکیپ ویژه‌ای است که در بازسازی آرامگاه فردوسی در سال ۱۳۴۳ نقش داشته است.
از‌آنجا‌که به‌جز شاهنامه، سند دیگری برای اطلاع از روزگار فردوسی وجود ندارد، شاهنامه‌خوان‌ها برای ارضای تشنگی شنوندگان، ناچار خبر‌های مبهمی را که از گوشه‌و‌کنار شنیده بودند، با آب‌و‌تاب روایت می‌کردند.
غلامرضا صدیق غریب شاعر، نویسنده و معلم مشهدی کتاب‌های ارزشمندی چون: نخستین روش‌های تربیت معلم ایران و سیر تکامل حقوق زن قبل و بعد از اسلام را نوشته است.
شعبه مشهد انجمن که البته اطلاعات زیادی از جزئیات آن در دست نیست، در روز ۱۷ شهریور ۱۳۱۳ پا می‌گیرد.
محمد صادق‌زاده نقال آرامگاه فردوسی است. او از ۲۱ سال قبل، مجاورت و انس با فردوسی را به کار در اداره و کارمندی ترجیح داده و به قول خودش عدالت خواهی و بخشندگی فردوسی پایندش کرده است.
«ابراهیم امیری»، سنگتراش آرامگاه فردوسی در پروژه بازسازی این بنای تاریخی بوده است. ساخت تمام مثلثی‌های تالار زیرین آرامگاه فردوسی (معروف به کله‌قندی‌ها) کار دست حاج ابراهیم است.
ذهن زیبای هوشنگ سیحون معماری، طراحی، نقاشی وتندیس‌سازی را با هم درآمیخت تا از دل آن به ایده‌های نابش پیراهن حیات بپوشاند.