قنات تاریخی سناباد، کهنترین منبع آب مشهد، برای قرنها تنها منبع تأمینکننده آب این شهر بود. آبی که پیکر امام رضا (ع) با آن غسل داده شد و به عنوان آبی تبرکیافته به حرم مطهر راه یافت و پایه شکلگیری مشهد کنونی شد.
با اتکا به دو شاهد میتوان بیان داشت که آب خیابان در سالهای بعد از دوره صفویه از جمله در دوره افشاریه و حتی در زمان اوج زمامداری نادرشاه، دستکم پس از ورود به صحن عتیق دیگر کیفیت مناسبی نداشت.
حرم رضوی در جریان سیل سال ۱۳۳۳ از آسیب مصون نماند. این سیل که در ویرانگری کم از سیل سال ۱۳۲۹ نداشت، نهفقط به مناطق گوناگون شهر خسارتهای سنگین وارد کرد و به محدوده ساختمانها و تأسیسات حرم رضوی هم وارد شد.
قنات سناباد در دوره قاجار تنها قنات مشهد نبوده و استفاده از آن صرفا بهدلیل محبوبیتش بوده والا که برابر آنچه در مکتوبات آمده، مشهد دوره قاجار بهجز قنات سناباد، دوازده قنات دیگر هم داشته است.
در میان مزارعی که آب قنات آنها، ناجی تشنگان مشهدی میشد، نام مزرعه «سَرده» از جایگاه ویژهای برخوردار است؛ هرچندکه در گذر تاریخ، این نام تحتتأثیر نام مزارع بزرگ اطراف خودش، مانند «سعدآباد»، قرار گرفت.
توی کوچه و حتی خانه ما از آب سناباد، جوی آبی روان بود و برای شستوشو مشکل کمآبی نداشتیم، اما آب شرب و پختوپز از کاریز باغ حاجی نادری بود.
حسن دهلوی یکی از ساکنان قدیمی خیابان سناباد است که از زمان ساخت مسجد سناباد و همسایگی با کولیها خاطره دارد.