محسن کاشفیان با اندوه از خراب‌شدن خانه‌های قدیمی می‌گوید و از همسایه‌هایشان با افسوس یاد می‌کند. کنار درخت توت تنومند می‌ایستد و می‌گوید: همه این زمین‌های خالی که پارکینگ شده است، قبلا خانه بود.
خیابان شهید فلاحی۱۷ بخشی از محله فرهنگیان است. در این خیابان، کاربری درمانی دست بالا را دارد، به‌طوری‌که بیمارستان مهرگان و درمانگاه فرهنگیان در این خیابان به بیماران خدمات می‌دهند.
محمد وزیری می‌گوید: وقتی کار خرید زمین مسجد جفت‌و‌جور شد، همه اهالی دست‌به‌دست هم دادند. حتی بچه‌ها دانه‌دانه آجر می‌آوردند و دست ما می‌دادند. خانم‌ها چادر‌هایشان را گره می‌زدند و گچ درست می‌کردند.
«بالاخیابان» مشهد یکی از گذر‌های مشهور و باسابقه است که تا شکل گرفتن محلات جدید بیرون از مرز‌های باروی قدیمی شهر مشهد، گل سرسبد خیابان‌های شهر بود و مکان قدم زدن و تفرج مردم.
قدیمی‌ترین سندی که در آن نامی از «نوده» به میان آمده، سندی وقفی و متعلق به سال ۱۰۲۲ خورشیدی است. این سند در واقع همان وقف‌نامه مشهور میرزامحسن‌رضوی داماد شاه عباس یکم صفوی است.
در دهه ۳۰ و ۴۰ درست روبه‌روی خیابان نجف۶ و در مسیر جاده قدیم قوچان، عوارضی قرار داشت که از خودرو‌های وارد‌شده به مشهد ورودی می‌گرفت. به همین‌دلیل این خیابان «عوارضی» نیز خوانده می‌شد.
بولوار ابوذر غفاری یادآور خاطرات بسیاری برای سیدمحسن موسوی‌زاده‌جزایری است که از بدو تولد تا زمان ازدواجش را در آنجا گذرانده است. هنوز هم گاهی برای مرور خاطراتش، سری به محله می‌زند.