جواد عدالتی ساکن محله عبادی میگوید: مرحوم پدرم دوچرخه داشت، آن موقع ما ۱۱ تا بچه بودیم، وقتی پدرم علاقه ما را به دوچرخهسواری دید برایمان یک دوچرخه خرید. یعنی یک دوچرخه برای ۱۱ نفر
هر شب خاک شدن و به زمین خوردن باعث شد، کمکم ایمان هم به کشتی روی آورد. موفقیت های ایمان، افشین برادر دیگر را هم راهی رشته کشتی کرد. بدین ترتیب خانواده شبستریان تبدیل به خانوادهای کشتیگیر شد.
یادم میآید وقتی کودک بودم، اسم محمدعلی کاسیوس کِلی را زیاد میشنیدم. از شما چه پنهان گاهی هم خودم را جای او تصور میکردم و به در و دیوار مشت میزدم!
کار را با مربی خوبی شروع نکردم، زیرا مدام چوب ناتوانیام را بر سرم میزد و میگفت تو چپدست هستی و در این رشته موفق نخواهی شد!او باتمسخر میگفت: تو برو چوب بگیر دستت و تمرین کن!
عبداللهزاده یکی از فوتبالیستهای کشور است که در سال ۷۶ خاطرهای ماندگار از خود به جای گذاشت. او در بازی ابومسلم با ایرسوتر نوشهر تنها چند ثانیه بعد از سوت داور موفق به گلزنی میشود.
یگانه و سوگند وفا، خواهران قهرمان کشوری و بینالمللی با حمایت مربی کاربلد و پدر و مادری که به ورزش آنها بسیار اهمیت میدهد، حسابی افتخارآفرینی کردهاند و کلی مدال استانی و کشوری و بینالمللی دارند.
رضا رمضانزاده تمام مدالها و کاپهای خود را به موزه آستان قدس اهدا کرده است. سهمدال طلا، دو نقره و یک برنز حاصل ۶دوره حضور او در مسابقات خارج از کشور است. مدال نقره مسابقات آسیایی سال۲۰۰۳ هندوستان بزرگترین افتخار ورزشی اوست.