خیریه فاطمه‌الزهرای گلشهر، ۵۵ سالمند را تحت پوشش دارد. سکینه هاشمی، بانی و درواقع آغازکننده چنین فضایی بوده و ۶-۷ سال با حمایت‌های تعدادی از دوستانش، هدفش را زنده و پایدار نگه داشته است.
پدر شهلا، دختر دوازده ساله گلشهری می‌گوید: وقتی که رفتیم برگه اهدای اعضای بدنش را امضا کنیم، یک صحنه دلم لرزید. گفتم خدایا امضا کنم؟ خود دخترم راضی است؟ بعد دیدم دستم آرام شد.
حس‌وحال این زیارت‌اولی‌ها آن هم در سنینی که اصلا تصورش را نمی‌کنی که برای اولین‌بار است پا در این حریم ملکوتی گذاشته‌اند، وصف‌ناشدنی است و در قلم و کاغذ نمی‌گنجد.
بچه‌هیئتی‌ها، خانه حاج‌محمدرضا را خانه خودشان می‌دانند؛ جایی که درش همیشه به روی بچه‌های محله باز است و چایش همیشه به‌راه.
دکتر مهدی فرساد می‌گوید: روز‌های اول حضور در‌کنار بچه‌های دارای معلولیت آسان نبود، اما عادت کردم. حالا بچه‌ها من را بابا صدا می‌زنند. وقتی کنارشان هستم، ذوق‌زده می‌شوند.
مرکز خیریه نگهداری کودکان بی‌سرپرست و بدسرپرست نغمه شکوفایی اولین قرنطینه کودکان در استان است. قرنطینه به این معنا که تا آماده شدن نتایج آزمایشاتشان چند ماهی را در این مرکز می‌گذرانند.
مادر مریم کرمی تومور مغزی داشته است و به‌دلیل مشکلاتی که در ادامه روند درمان برای او پیش می‌آید، حالا او شده است یک پرستار تمام‌عیار برای مادرش؛ پرستاری که دارد با جان‌ودل از مادرش مراقبت می‌کند.