خراسان کهن، محل تولد و وفات نامداران بسیاری است؛ تاآنجاکه تاکنون نام ۴۵۴ تن، در فهرست مفاخری که تنها به توس تعلق داشته‌اند، ثبت شده است.
باید استفاده از چنین وسیله‌ای را در حرم‌رضوی، مربوط به دوره صفویه بدانیم؛ زیرا فرمانروایان این دودمان به‌دلیل رسمیت‌بخشیدن به مذهب شیعه اثنی‌عشری، اهتمام فراوانی برای اعتلای نماد‌های این مذهب داشته‌اند.
«دبیرستان فردوسی» پرورشگاه نام‌آوران بسیاری همچون دکتر علی شریعتی‌مزینانی، دکتر سید‌حسن قاضی‌زاده‌هاشمی، وزیر بهداشت دولت یازدهم و صد‌ها دانش‌آموخته موفق دیگر بوده است.
۱۸ اردیبهشت سال ۱۲۵۶ خورشیدی، امیر قاین که قصد داشته است به سمت مشهد بیاید، در بیرون شهر از شدت‌گرما زمین‌گیر می‌شود و به ارض‌اقدس نمی‌رسد.
در دل بازارچه سراب، خانه‌ای با نمای آجری، سردر قوسی‌شکل و دری چوبی خودنمایی می‌کند. این خانه روزگاری محل زندگی دکتر محمد نصیریان، چشم‌پزشک مشهدی، معروف به دکتر شیخ دوم بوده است.
مرکز تلفن قارقارکی در خیابانی به نام «خیابان خاکی» قرار داشت. با وجود آنکه در این شصت هفتادسال چندین نام برای این خیابان تعیین کرده‌اند، اما مردم شهر آنجا را با نام «خیابان خاکی» می‌شناسند.
شجاع‌السلطنه مردی که برابر تاریخ، ۲۱۴سال پیش در چنین روزی به حکومت خراسان منصوب شد و توانست برای مدتی آرامش را به این دیار بازگرداند؛ زیرا که یکی از خدمات مهم او به مشهد برگرداندن امنیت به شهر بود.