اگر کارگاه‌ها و کارخانه‌های حلاجی در مشهد شکل نمی‌گرفتند، خبری از رونق کارگاه‌های قالی‌بافی نبود تا پشم خام را به محصولی قابل‌استفاده تبدیل کنند.
حاج علی‌اصغر سلیمانی تعریف می‌کند: برای رسیدن به شترک از آخر «تلگرد» یا آخر «دریا» می‌آمدیم. در کل این مسیر هم فقط یک قلعه «التیمور» قرار داشت و بس.
از وقتی آیینه‌های ظریف آلمانی راهشان به‌سوی مشهد باز شد، به‌مرور آیینه‌ها جای کاشی‌ها، نقاشی‌ها و گچ‌بری‌ها را در بسیاری از رواق‌ها و فضا‌ها گرفت آن‌چنان که اکنون آیینه‌کاری تصویر غالب تزیینات حرم است.
هتل پارس سال ۱۳۱۶ به‌دست یک معمار روس و به‌سبک روسی ساخته شده است. اولین مالک این هتل که از نخستین‌های مشهد است، فردی به‌نام «امین‌اف» بود که چند سال بعد از ساخت، بنا را به آقای «مجاورتوسی» فروخت.
این ساختمان چندصد ساله‌ی تازه متولد شده، نه تنها با کتاب‌هایش، که با معماری منحصر به فردش حرف برای گفتن دارد؛ انگار می‌گوید، نه فریاد می‌زند، با تک تک آجرهایش.
شهر تابران یا توس امروزی؛ خطه‌ای تاریخی است که قدمت برخی از بنا‌های آن پهلو به هزار سال می‌زند و برخی دیگر، اما به زحمت به صد می‌رسد. با این‌حال به دلیل شباهت معماری و مصالح به کار رفته در بنا‌های آن، تشخیص قدمت، برای هر بیننده‌ای ممکن نیست.
جواد اسدالله‌زاده، معاون مشهدی بازرگانی خارجی وزارت بازرگانی، یکی از اعضای حزب جمهوری‌اسلامی که همراه با آیت‌الله بهشتی بر اثر بمب‌گذاری در دفتر حزب به شهادت می‌رسد. او در آمریکا تحصیل کرده بود.