آنقدر دروغ گفته بودند که باور نمیکردیم آزاد شدیم 
مهربانی بی‌دریغ همسایه‌های مسجد چوبی 
مهربانی بی‌دریغ همسایه‌های مسجد چوبی
در کوچه امام‌زمان (عج) ۲، همسایه‌ها تا دلتان بخواهد از حال هم خبر دارند؛ اگر یکی به مسافرت برود، کلیدش را به خانه همسایه‌اش می‌سپارد، اگر همسایه‌ای بیمار داشته باشد، همه برای کمک پای کار‌ند.
در دل محله خاتم‌الانبیا(ص) همسایه‌هایی زندگی می‌کنند که عمر کنارهم‌بودنشان از نیم‌قرن هم می‌گذرد؛ نقطه اشتراک این همسایه‌ها حضور و نقش‌آفرینی در برنامه‌های مسجد امام‌محمدباقر (ع) یا همان مسجد چوبی است که خیلی از بانوان ساکن در خیابان امام‌زمان (عج) ۲ را به یکدیگر مرتبط کرده است.
در این کوچه، همسایه‌ها تا دلتان بخواهد از حال هم خبر دارند؛ اگر یکی به مسافرت برود، کلیدش را به خانه همسایه‌اش می‌سپارد، در خانه هم روضه برگزار می‌کنند، آشپزی مسجد را بر‌عهده می‌گیرند و اگر همسایه‌ای بیمار داشته باشد، همه برای کمک پای کار‌ند.
این گزارش، روایت سه همسایه قدیمی است که از گذشته تا امروز، محله‌شان را تنها نگذاشته‌اند و هنوز هم برای اهالی باعث دلگرمی هستند.
میوه‌فروشی زهراخانم حساب دفتری دارد
وقتی بین اهالی از همسایه‌های قدیمی پرس‌وجو می‌کنیم، خیلی‌ها زهراخانم بخشی را معرفی می‌کنند. او شصت‌سال است ساکن خیابان امام‌زمان۲ است و از چهل‌سال پیش، دیوار به دیوار مسجد، میوه‌فروشی جمع‌وجوری باز کرده است.
فاطمه نورپور، یکی از همسایه‌های محله، درباره‌اش می‌گوید: زهراخانم کلیددار مسجد چوبی است؛ درِ مسجد را برای نماز، روضه‌ها و کلاس‌های آموزشی به روی اهالی باز می‌کند و بعد هم خودش مسجد را نظافت می‌کند. میوه مراسم مسجد را به قیمت خرید می‌فروشد و اگر هم پخت‌وپزی باشد، رایگان و در راه خدا سبزی خرد می‌کند و به بانی مراسم هدیه می‌کند.
یکی دیگر از همسایه‌ها می‌گوید: زهراخانم معتمد محله ماست. خیلی از افراد، مبلغی را به او می‌سپارند تا برای خانواده‌های نیازمند، میوه بخرد. او بعد‌از این همه سال، دستش آمده است کدام همسایه وضع مالی خوبی دارد و کدام همسایه ندارد.
خود زهراخانم این‌طور برایمان حرف می‌زند: من از روزی که این مغازه را باز کردم، حساب دفتری دارم؛ خیلی از همسایه‌ها پول میوه را ماه به ماه نمی‌آورند ولی من اهل سخت‌گیری نیستم.
آش پشت‌پای معصومه‌خانم حرف ندارد
وقتی قرار است زهراخانم از یک همسایه خوب برای ما بگوید، بعد از درنگی، معصومه حشمتی را معرفی می‌کند. از اخلاق خوبش که بگذریم، برای مسجد محله هرکاری از دستش بربیاید انجام می‌دهد.
زهراخانم تعریف می‌کند: آشپزی مراسمی که در مسجد چوبی برگزار می‌شود، با معصومه‌خانم است، مانند ۱۰ شب اول ماه محرم. آشپزخانه مسجد ما خیلی کوچک است؛ وقتی اجاق گاز‌ها هم روشن باشد، داخل آشپزخانه خیلی گرم می‌شود، اما زهراخانم خم به ابرو نمی‌آورد. علاوه‌براین او استاد پخت آش پشت‌پاست. هرکدام از همسایه‌ها نذری داشته باشند، او برایشان رایگان آشپزی می‌کند.
همسایه‌داری همین است؛ خوبی کنی، خوبی می‌بینی. اگر برای کسی قدم خیری برداری، بقیه هم در مشکلات کنارتان هستند
معصومه‌خانم امین همسایه‌هاست؛ هرکدام از اهالی که قصد مسافرت می‌کند، کلید خانه‌اش را به او می‌سپارد تا در نبودش هم سری به خانه بزند و هم گل و گیاهان را آبیاری کند.
معصومه‌خانم هفت جاری دارد که برای همه‌شان خواهری می‌کند و بیشتر آنها همسایه‌اش هستند. بچه‌هایشان را نگه می‌دارد و در خانه‌اش دورهمی می‌گیرد.
خودش می‌گوید: همسایه‌داری همین است؛ خوبی کنی، خوبی می‌بینی. اگر برای کسی قدم خیری برداری، بقیه هم در کار و مشکلات کنار شما هستند.
دوخت رایگان لباس عروس
مریم خلعتبری از شصت‌سال پیش در این محله زندگی می‌کند و از همسایه‌های دست‌به‌خیر کوچه امام زمان۲ به حساب می‌آید. در همه این سال‌ها یکشنبه هرماه روضه می‌گیرد و به همین بهانه همسایه‌ها را دورهم جمع می‌کند.
معصومه‌خانم درباره‌اش می‌گوید: در گذشته که تعداد مهمان‌ها کم بود، مریم‌خانم، روضه را در خانه‌اش برپا می‌کرد ولی حالا هرماه دویست نفر مهمان دارد و سفره‌اش را در مسجد برپا می‌کند. سفره‌آرایی و پذیرایی هم با خودش است؛ البته من هم کمکش می‌کنم، مثل او که بعضی سال‌ها در آشپزی دهه اول محرم کمک‌دست من است.
مریم خانم می‌گوید: از وقتی خدا به من فرزندی داد، علاوه‌بر روضه‌های هرماهه، شب‌های احیا هم مراسم برگزار می‌کنم تا هم شکر نعمتش باشد و هم اهالی بیشتر در دورهمی‌های مذهبی حضور داشته باشند.
مریم خانم استاد خیاطی است و هنرش را به خیلی از دختران محله رایگان آموزش داده است. لباس عروس، چادر مکه‌ای و لباس جشن تکلیف از‌جمله سفارش‌هایی است که مریم‌خانم برای دوخت‌و‌دوز آنها پولی دریافت نمی‌کند.
* این گزارش چهارشنبه ۲۲ مرداد ۱۴۰۴ در شماره ۶۲۹ شهرآرامحله منطقه ۹ و ۱۰ چاپ شده است.
لینک کوتاه
آوا و نمــــــای شهر
