فاطمه میری توضیح می‌دهد: آن زمان که دانشجو بودم فاصله خانه تا دانشگاه را با یکی از همکلاسی‌هایم با دویدن طی می‌کردیم. این باعث شده بود تا قدرت بدنی و آمادگی جسمانی‌ام در سطح خوبی باشد. در دانشگاه هم رشته‌های مختلف ورزشی را تمرین می‌کردم. به طور کلی از هر فرصت برای ورزش استفاده می‌کردم. ورزش کردن نه زمان خاصی می‌خواهد و نه امکانات خاصی. از کوچک‌ترین زمان‌ها می‌توان برای این امر استفاده کرد.
محله هاشمیه در اراضی روستای چهارچشمه قرار دارد و در گذشته بیشتر زمین‌هایش، کاربری کشاورزی و باغی داشته است. با ساخت بولوار وکیل‌آباد به‌تدریج به بافت مسکونی شهری تبدیل و خیابان اصلی محله، هاشمیه نامگذاری شد. خیابان هاشمیه بدلیل برخورداری از مغازه‌های تجاری و کافی‌شاپ راسته گردشگری بسیاری از اهالی شهر است.
اهالی قدیم روستای هاشمیه هنوز چشمه و جوی آبی را که از وسط کشتزارهای گندم می‌گذشت به یاد دارند. این کشتزارها در انتهای کوچه هاشمیه33 فعلی بود. حالا این کوچه نه‌تنها حکم مرکز محله هاشمیه را دارد، بلکه خیلی از رویدادهای فرهنگی اجتماعی مشهد در آن اتفاق می‌افتد.
عذاب بزرگی بود درس خواندن و کارکردن در محیطی که دوستش نداشتم. محیط کار در کارخانه با روحیاتم سازگار نبود. یک‌بار که مقداری از حقوقم بدون دلیل کم شده بود پیش مدیر کارخانه رفتم و علت کسر از حقوقم را پرسیدم، او هم گفت حقوقت زیادی زیاد شده به همین دلیل کمش کردیم. شاید هر کسی به یک تلنگر نیاز دارد و من هم به همین تلنگر نیاز داشتم تا تصمیم بگیرم از فردا سرکار نروم.