کوچه‌زردی در گذشته به کارگاه‌های قالی‌بافی‌اش معروف بوده است. حتی برخی می‌گویند نام «زردی» که بر کوچه گذاشته‌اند، به‌خاطر رنگ و روی زرد افرادی است که در این کارگاه‌ها کار می‌کرده‌اند.
محله صاحب‌الزمان کنونی پیش از انقلاب گوهرشاد نام داشت و در محل روستاهای قدیمی سناباد و سعدآباد ایجاد شده بود. قصه تغییر نام این محله با ساخت مسجد صاحب‌الزمان (عج) نسبت دارد. نیم‌قرن پیش، که بهاییت دین بیشتر ساکنان خیابان گوهرشاد بود، چهل نفر از دوستد‌اران اهل‌بیت (ع) با سردمداری حاج‌حسن ابطحی با ساخت مسجد خواستند مقابل ترویج بهاییت بایستند.
اواخردوره رضاشاه تصمیم مسئولان بر این شد که در گوشه‌ای از میدان بزرگ شهر که در حال احداث بود عمارتی هم برای شهرداری ساخته شود. اردیبهشت۱۳۱۹ ماجرای ساختمان شهرداری در مسیر خوبی قرار گرفته بود.
سه سال پیش که محمد‌صادق سعیدیان شروع به کتاب‌خواندن کرد، فقط برای پر‌کردن اوقات فراغتش بود، ولی حالا کار به جایی رسیده که بدون خواندن چند صفحه کتاب، روزش را تمام نمی‌کند. او با حضور در کتابخانه بیش از دویست‌کتاب خوانده است.
دکتر‌مرتضی‌شیخ، پزشک محبوب مشهدیهاست که داستانهای زیادی از مهربانیهایش نقل محافل است، روزگاری کارمند شهرداری مشهد هم بوده و حدود ۲۷ ماه در این سازمان خدمت کرده است.
خانه‌ای بزرگ در سناباد یک است که حدود یک‌سالی می‌شود به فضایی هنری تبدیل شده و کارگاه‌های رشته‌های مختلف هنری از‌جمله سفالگری، معرق‌کاری، ویترای، قالی‌بافی، نقاشی، حکاکی روی سنگ و خوش‌نویسی در این خانه فعال است.
قصه خیابان دانشگاه را باید از زمانی دنبال کرد که آستان‌قدس تصمیم به ساخت و امتداد خیابان کوهسنگی گرفت؛ مسیری که ساختمان‌های مهمی مانند سینما هویزه، تالار ابن‌سینا و ساختمان دانشگاه علوم‌پزشکی در آن جا گرفته‌اند.
نگهبانان حصار و باروی شهر نخستین ساکنان کوچه «توحید۲۶» بودند.