محمدامین و محمدسجاد علیجانی، سیده فاطمه قربان‌پور، مهلا رضایی‌پور و سید امیرمحمد سیدی نوجوانان فعال بسیجی مسجد المهدی(عج) محله سیدی آگاه هستند و هوشیار.
محله سیدی تا زمان انقلاب، روستایی درحاشیه شهر بود که راه دسترسی مناسبی به داخل شهرمشهد نداشت. مرحوم سید محمود سیدی، فردی بود که با حفرچاه آب و ایجاد باغ، افراد زیادی را به کوی سیدی کشاند و کم‌کم آبادانی رقم خورد. پنج محله از دل این محله بیرون آمده است.
فقط ۷ کیلومتر آن‌سوی زندگی پرسروصدای شهر ما، هزاران سال است که آب سرد کوه‌های بینالود، آرام و خرامان کوه‌های خلج را درنوردیده، کوه‌ها را صیقل داده و ردپای آن، شده است هفت حوضچه سنگی پی‌درپی.
علی امیری جوان ۲۹ ساله ورزشکار در رشته «کامبت کاراته» است و در طول ۱۸ سال فعالیت ورزشی به یکی از بهترین افتخارات ملی و حتی جهانی تبدیل شده است و تاکنون شش‌هزار شاگرد تربیت کرده است.
در «دایی ۵۶» کوچه‌ای وجود دارد که ۲۵۰ متر زمین با گل‌هایی رنگارنگ را در خود جا داده است. این گلخانه حاصل دسترنج و مراقبت‌های شبانه‌روزی بانوی گیاه‌دوستی به نام طاهره صفری است.
مهدی آهنگری جانباز شیمیایی و مربی آینه‌کاری در سازمان فنی‌وحرفه‌ای است که چهل چراغی را به مناسب صدمین سالگرد تولد امام خمینی (ره) ساخت و به مرقد ایشان هدیه کرد.
سیل چند ماه پیش، باعث شد نام کوی سیدی بیشتر از هروقت دیگری سرزبان‌ها بیفتد. جایی که ۶۷ سال پیش سیدمحمود سیدی حلّاج اولین‌بار کلنگ ساخت شهرکی را در آن به زمین کوبید.
حسن رضازاده ۳۰ سال نگهبان «گداخانه سابق» یا همان خانه سبز بوده است. او اعتقادش این است به فقرایی که دستشان را در ملأعام دراز می‌کنند، نباید کمک کرد؛ زیرا این کمک، بهانه‌ای خوب است برای شیوع تکدیگری.