خیابان خسروی پاتوق عروس و دامادهای مشهد است 
مدرسه «شهید مطهری» میخواهد اندیشیدن را یاد دهد 
ناصر هراتی‌نژاد بدون حاشیه فوتبال بازی می‌کند
حضور در جمع خانواده‌ای با نشاط، ورزشکار و ورزش‌دوست که هدفشان ورزش کردن است آن هم از نوع بی‌حاشیه و به قول خودشان فقط درون مستطیل سبز و به دور از هیاهو‌های امروزی ورزش، اشتیاقم را دوچندان می‌کند تا در غروب یک روز پاییزی، اما برفی پای صحبت‌های گفته و ناگفته آنان بنشینم و از این روز‌های ناصر هراتی‌نژاد، پسر کوچک خانواده که حالا از تیم‌های لیگ برتری فوتبال پیشنهاد‌های خوبی هم دارد، باخبر شوم.
ناصر هراتی‌نژاد که فوتبال را از ۱۰ سالگی و با پشتیبانی و تشویق خانواده در تیم نونهالان پیام شروع کرده، حالا در تیم غدیر بازی می‌کند.
فوتبال در سربازی
ناصر هراتی‌نژاد جوان فوتبالیست محله ما صحبت خود را این‌طور شروع می‌کند و می‌گوید: از کودکی با توپ و زمین فوتبال زندگی کرده‌ام و حتی در دوران سربازی آن را رها نکردم و در تیم فوتبال ۹۲ زرهی خوزستان و ۱۶ زرهی قزوین فوتبال را به‌طور حرفه‌ای ادامه دادم.
وی در ادامه می‌افزاید: بعد از پایان دوران خدمت سربازی دو سال تمرینات بدن‌سازی را زیر نظر مربیان انجام دادم تا به آمادگی لازم برسم و حالا هم در لیگ برتر استان مشغول به بازی هستم. ناصر هراتی‌نژاد که فارغ‌التحصیل رشته عمران در مقطع کاردانی است، درباره ادامه تحصیل می‌گوید: در حال حاضر تصمیمی برای آینده ندارم اما بی‌شک یک فوتبالیست حرفه‌ای باید فرد تحصیل‌کرده‌ای باشد.
حرف، حرف مربی است!
هافبک نفوذی یا به قول خودش دوپای تیم فوتبال باشگاه غدیر درباره بازی خود در پست هافبک می‌گوید: مدت‌ها قبل در پست دفاع بازی می‌کردم، اما به دلیل سرعت بالایم مربی‌ام تصمیم گرفت که در این پست بازی کنم. او معتقد است به خاطر اینکه در این ۱۲ سال حرف، حرف مربی‌اش بوده به موفقیت رسیده و این شیوه را عاملی برای موفقیت در آینده می‌داند.
حاشیه بی حاشیه
با اینکه هراتی‌نژاد سن و سالی ندارد و باید مسیری طولانی را برای رسیدن به موفقیت‌هایش طی کند، الگوی جالبی از یک ورزشکار حرفه‌ای ارائه میدهد؛ او در این‌باره می‌گوید: اشاعه فرهنگ جوانمردی و به کار بستن آن در میدان مسابقه و همچنین توجه نکردن به حواشی فوتبال، تأثیر مهمی در زندگی حرفه‌ای یک ورزشکار خواهد داشت.
هراتی‌نژاد ادامه میدهد: مهدی مهدوی‌کیا بهترین الگوی ورزشی ورزشکار محله ماست. چون او بازیکنی است بی‌حاشیه که فوتبال را همیشه در مستطیل سبز دنبال می‌کند و از همه مهم‌تر اینکه همیشه با ادبی خاص به پیش‌کسوت‌های ورزشی احترام می‌گذارد.
پدر ناصر هراتی‌نژاد که خود از باستانی‌کاران قدیمی است، وارد گفتگو می‌شود و می‌گوید: به نظر من مشکل برخی فضاهای ورزشی و ورزشکاران ما فاصله گرفتن از دنیای ورزش و اصول اخلاقی و معنوی است، به همین دلیل توصیه همیشه من به ناصر، حفظ تعادل و میانه‌روی است.
فوتبال را به عقب برگردانیم
این فوتبالیست جوان دنیای قدیم فوتبال را با دنیای پرهیاهوی امروزی آن مقایسه می‌کند و می‌گوید: زمانی بود که فوتبالیست‌ها برای شادکردن هوادارانشان بازی می‌کردند، اما متاسفانه بیشتر فضاهای امروز فوتبال ما را مادیات و قرارداد‌های میلیونی پرکرده است.
وی توصیه می‌کند: برای داشتن یک تیم فوتبال حرفه‌ای، باید شیوه گذشته فوتبال را در پیش گرفت، شادی هواداران باید از دستمزد هم مهم‌تر باشد. او با اشاره به کسب مقام اولی جام رمضان با تیم فرش‌آرا و دومی با تیم باشگاه غدیر در لیگ برتر فوتبال استان در سال ۹۰، درباره کسب این عناوین می‌گوید: تلاش مربیانم همچون حسین رضاییان، احمد حامد، جواد نمازی، داوود اعظم و مربی بدن‌سازی‌ام اکبر جلالی و زحمت‌های پدرو مادرم که مرا تا رسیدن به این مرحله یاری کردند، مهم‌ترین عامل موفقیتم است.
دوباره رو به پدر ناصر می‌کنم و از او درباره نقش خانواده در موفقیت‌های فرزندش می‌پرسم، می‌گوید: با وجودی که خودم علاقه خاصی به ورزش باستانی داشتم، مانع از علاقه او به فوتبال نشدم و یاری‌اش کردم، حتی برادر بزرگ‌تر ناصر به‌عنوان مدیر برنامه‌هایش تمام برنامه‌های تمرینی و مسابقات او را هماهنگ می‌کند.
زمانی بود که فوتبالیست‌ها برای شادکردن هوادارانشان بازی می‌کردند، اما امروز قرارداد‌های میلیونی مهم است
مشکل اول، فوتبال غیربومی
البته او گله‌هایی از بعضی مسئولان فوتبالی هم دارد و بیان می‌کند: مهم‌ترین مشکل فوتبال ما نداشتن اطمینان به جوانان ورزشکار مشهدی است. درحالی فوتبالیست‌هایی از شهرهای دیگر باید در لیگ شهر و استان ما بازی کنند که بازیکنان مشهدی به دنبال باشگاهی برای خود در شهرهای دیگر باشند و از جمع سرمایه‌های ورزشی شهرمان خارج شوند.
او که بزرگ‌ترین آرزوی ورزشی‌اش را بازی در لیگ‌های برتر فوتبال داخل و خارج از کشور بیان می‌کند، ادامه میدهد: امیدوارم به هر مرحله از موفقیت که رسیدم، شهر، محله، تمرین در زمین خاکی محله سیدی و زحمت‌های خانواده و مربیانم را فراموش نکنم و در سال‌های آینده با کوله‌باری از تجربه‌های ورزشی در خدمت علاقه‌مندان به ورزش در شهر خودم مشهد، باشم.
* این گزارش سه شنبه، ۵ دی ۹۱ در شماره ۳۶ شهرآرامحله منطقه ۷ چاپ شده است.
لینک کوتاه
آوا و نمــــــای شهر
