فرانک طالعی می‌گوید: مادربزرگ می‌دانست که من چقدر ورزش را دوست دارم و همیشه دوست داشت که بتواند برایم کاری کند.
محمد عوشار ۳۰ سال است در باشگاه راه‌آهن کشتی‌گیر تربیت می‌کند.
خواهرم در باشگاه رزمی ثبت‌نام کرده بود، اما بعد مدتی از رفتن منصرف شد؛ با هم به توافق رسیدیم که من به جای او به کلاس بروم. از همان اول به نظرم رشته خیلی جذاب و شیرینی آمد و به‌همین‌دلیل مدام تمرین می‌کردم.
با وجود مزاحمت‌های پسر همسایه و دید بدی که به این ورزش داشتم، با خودم فکر می‌کردم که اگر من هم کاراته بلد بودم، می‌توانستم از خودم دفاع کنم.
اسما تمدنی دختر بااستعداد روستای کریم‌آباد، در نزدیکی گلشهر است که هر‌روز خود را به محله امیرالمؤمنین (ع) می‌رساند و ژیمناستیک تمرین می‌کند.
ابراهیم محمدی نقاط ضعف و قوت محله‌ای را که در آن زندگی می‌کرد، می‌شناخت و به‌همین‌دلیل همیشه دوست داشت نوجوانان بااستعداد را به‌اصطلاح زیر بال و پر خود بگیرد و همه‌جوره از آن‌ها حمایت کند.
شکیبا عزیزی از یک سال پیش، ورزش «کاراته وادوریو» را به‌طور حرفه‌ای آغاز کرده است. این رشته رزمی را به‌خاطر هیجانش دوست دارد. شکیبا ورزش را از ده‌سالگی با رشته رزمی شروع کرده است و بعد‌از یک سال تمرین توانسته مقام اول را در بخش کومیته به دست آورد. شیوع کرونا و تعطیلی مجموعه‌های ورزشی بین تمرین‌های ورزشی او فاصله انداخت اما حالا تازه‌نفس در میدان رقابت‌ها حاضر می‌شود.