ابراهیم محمدی نقاط ضعف و قوت محله‌ای را که در آن زندگی می‌کرد، می‌شناخت و به‌همین‌دلیل همیشه دوست داشت نوجوانان بااستعداد را به‌اصطلاح زیر بال و پر خود بگیرد و همه‌جوره از آن‌ها حمایت کند.
شکیبا عزیزی از یک سال پیش، ورزش «کاراته وادوریو» را به‌طور حرفه‌ای آغاز کرده است. این رشته رزمی را به‌خاطر هیجانش دوست دارد. شکیبا ورزش را از ده‌سالگی با رشته رزمی شروع کرده است و بعد‌از یک سال تمرین توانسته مقام اول را در بخش کومیته به دست آورد. شیوع کرونا و تعطیلی مجموعه‌های ورزشی بین تمرین‌های ورزشی او فاصله انداخت اما حالا تازه‌نفس در میدان رقابت‌ها حاضر می‌شود.
مهلا یزدانی با شیوع بیماری کرونا و تعطیلی باشگاه‌های ورزشی، تمرین‌هایش را به‌طور مجازی ادامه می‌دهد، اما نداشتن حریف تمرینی و تعطیلی این سبک از رشته کاراته در باشگاه نزدیک خانه، سبب می‌شود تا سبک دیگری به نام کیوکوشین را انتخاب کند. بعد از مدتی یکی از دوستانش پیشنهاد تمرین در رشته پنچاک سیلات را می‌دهد، ورزشی که با استفاده از چوب و شمشیر جذابیت‌های خودش را دارد.
30اردیبهشت1400 بود که خبر دادند یکم تیرماه باید به مسابقات برود. اما این برنامه یک تفاوت اساسی با دیگر رقابت‌ها داشت و او باید در یک ماه باقی‌مانده، 25کیلوگرم وزن کم می‌کرد. کار آسانی نبود ، ولی با همه دشواری‌هایش، در اراده و انگیزه‌اش ذره‌ای خلل وارد نشد. رژیم سفت و سختی گرفت و در کنارش تمرینات فشرده و سنگینی انجام داد. سرانجام آن روز طلایی رسید و ملیکا ابرشی در مسابقات کیک‌بوکسینگ جوانان ایران، کمربند طلایی را از آن خود کرد و نامش به عنوان بهترین کیک‌بوکسینگ رده جوانان ایران در سال1400 ثبت شد.
فاطمه بابایی در ده‌سالگی کاراته را آغاز کرده است. ورزشی که هیجانش را بیشتر کرد و سبب درخشش او در مسابقات کشوری و استانی شد. این روزها با پنج ساعت تمرین در خانه و باشگاه، خودش را برای مسابقات لیگ «کاراته وان» سبک‌های آزاد ایران که ماه آینده در تهران برگزار می‌شود، آماده می‌کند. او به ما می‌گوید: سقف آرزوهایم ایستادن بر بام المپیک است. این آرزو برای من محال نیست.
سکینه قارداشی، سیزده‌ساله، از دختران مستعد و ورزشکار محله خواجه‌ربیع است. او توانسته است با نمایش توانمندی‌هایش در بخش کاتا خود را به مرزی از آمادگی برساند که در هر رقابتی مطمئن به کسب یکی از عنوان‌های برتر باشد. با این روحیه، پایانی برای زندگی ورزشی‌اش متصور نیست. تا امروز هم پله‌های ترقی و پیشرفت را یکی پس از دیگری پشت سر گذاشته است و حاصل آن کسب عناوین قهرمانی در مرحله کشوری و بین‌المللی است.
محله سرافرازان در گذشته فقط یک خیابان بوده که به‌تدریج به‌شکل کنونی درآمده است. معبر سرافرازان40 از جمله معابر فرعی این محله است که از سال1379 دراختیار شهروندان قرار گرفته و با ساخت مجتمع‌های مسکونی بزرگ به بخشی از بافت شهری تبدیل شده‌است. بخش زیادی از ساکنان این معبر و سایر معابر محدوده سرافرازان را خانواده آزادگان، ایثارگران و جانبازان تشکیل داده‌اند که از بیست‌سال پیش در این محدوده ساکن هستند.