نجمه شجری بهروز نقاش جوان حاشیه شهر برای شادی و بازی کودکان هم محله‌اش روی زمین کوچه نقاشی کشیده است.
محله مهدی‌آباد روستا‌های مهدی‌آباد، کریم‌آباد و حجت‌آباد را شامل می‌شود. درباره وجه تسمیه این محله، اهالی روایت می‌کنند ارباب روستا نام پسرش، مهدی را برای این محدوده انتخاب کرده است. مهدی‌آباد تا پیش از سال 86، روستا بود و جزئی از بخش «کنه بیست» محسوب می‌شد. جمعیت محله بیش از ۱۲ هزار نفر و جزو محلات مهاجرپذیر است.
ایده اولیه شکل گیری ستاد ازدواج مهدی آباد این طور مطرح شد که جایی باشد بتوانیم افراد محروم را به خانه بخت برسانیم.
پدر حبیب‌الله صبوری نقشی اساسی در ریش‌سفیدی بین مردم داشته است. او می‌گوید: پدرم هر‌اختلافی را به صلح و صفا می‌رساند و شکایت به شهر نمی‌کشید.
آسایشگاه مهر پناهندگان ضامن آهو به بیش از ۶۱ معلول ذهنی بی‌سرپرست، خدمات ارائه می‌دهد.
اینجا محل نذر علم و دانش پزشکی است. هر سه‌شنبه گروه جهادی حضرت‌رقیه (س)، اعم از پزشک و ماما خود را به محله مهدی‌آباد می‌رسانند.
ابتدا تا انتهای کوچه عباس‌آباد به یک کیلومتر هم نمی‌رسد؛ گذری کوچک و کم‌عرض که از هر دو طرف آن خودروها به زحمت می‌گذرند. انتهای این کوچه، در محاصره زمین‌های رهاست و در میان آن، مسجدی چسبیده به منازل مسکونی قرار دارد که کانونی‌ترین نقطه کوچه بوده و برنامه‌های فرهنگی و معنوی‌اش، مایه همدلی اهالی است. تا دلتان بخواهد در همین کوچه، فرعی‌های تنگ و باریک آشتی‌کنان قرار دارد که برای ساکنانش بی‌دردسر نیست و آمد‌وشد در آن، سخت است.
فرعی هفتم از خیابان شهید شیرنژاد به نام کوچه امام‌علی(ع) شمالی شناخته می‌شود. اینجا تا چند سال قبل، پیش از آنکه محدوده شهری شود، روستای همت‌آباد بوده است، روستایی با چند ده خانوار که حالا سر و شکل شهری دارد. البته که هنوز چندان تعریفی نیست و از مشکلات حاشیه‌نشینی رنج می‌برد، مشکلاتی مانند همسایگی با زمین‌های بایر و کشاورزی یا جمع شدن آب فاضلاب در جوی کوچه و بهداشت نامناسب محیط. از این‌ها که بگذریم، مردم خون‌گرم و سخت‌کوش آن نقطه قوت کوچه است.