راه سخت حدیثه خوش‌فطرت برای قهرمانی

حدیثه رئوف‌خوش‌فطرت دختر دونده محله هفده‌شهریور است که آوازه رکوردداری‌اش در دو ۸۰۰، ۱۵۰۰ و ۳۰۰۰‌متر را همه دوندگان کشورمان به خاطر دارند. سال‌۱۴۰۰ میهمانش شدیم و با او و خانواده‌اش گفتگو کردیم.

چند هفته پیش رئوف با مدال خوش‌رنگ طلای ۳۰۰۰‌متر با مانع مسابقات دو‌و‌میدانی غرب آسیا از عراق به شهرمان برگشت. او از فروردین تا خرداد امسال با هزینه شخصی‌اش در اردوی کرمانشاه حضور داشته است تا بتواند باز هم رکوردهایش را حفظ کند.

هزینه شخصی برای مسابقه آسیایی

رئوف برای اینکه بتواند در مسابقات بانوان غرب آسیا شرکت کند، راه آسانی در پیش نداشت و برای اینکه بتواند باز هم روی سکوی نخست بایستد، اردو‌ها و تمرینات سختی را پشت سر گذاشت. از ۴ فروردین تا خرداد، دور از خانواده در کرمانشاه، تنهایی را تجربه کرده است.

او درباره این تجربه‌اش می‌گوید: به اردو‌های مختلف رفته بودم، اما این‌بار همه کارهایم به عهده خودم بود. برایم سخت بود که هم ورزش کنم و هم خرید روزانه‌ام را انجام بدهم و هم آشپزی کنم.

او می‌گوید: اوایل که به خوابگاه رفتم، دختران حاضر در آنجا برنامه‌ام را نمی‌توانستند درک کنند. آنها تا دیروقت بیدار بودند. در‌حالی‌که من باید شب‌ها زود می‌خوابیدم تا بتوانم ۵ صبح برای تمرین بیدار شوم، یا ظهر‌ها زودتر ناهار بخورم و استراحت کنم تا بتوانم به تمرین بعدازظهرم برسم.

اما تنش‌ها جای خود را به دوستی داده است. رئوف دراین‌باره برایمان تعریف می‌کند: روز‌هایی که خسته از تمرین برمی‌گشتم، دوستانم در خوابگاه، ناهار یا شامم را حاضر کرده بودند. مراقب بودند که زمینه استراحتم فراهم باشد. هوایم را داشتند که سروصدا نباشد تا بتوانم استراحت کنم.

او این دوستی‌ها را بهترین رهاوردش از اردوی کرمانشاه می‌داند و از آن روز‌ها با شیرینی یاد می‌کند. تنها هدف حدیثه، کسب مقام قهرمانی در مسابقات غرب آسیا بود. همه سختی‌ها را نیز با همین هدف تحمل کرد.

او درباره حضورش در این دوره از مسابقات می‌گوید: هنگامی‌که از خط پایان عبور کردم، تمام سختی‌هایی که برای به‌دست‌آوردن این مدال کشیده بودم، در یک لحظه از مقابل چشم‌هایم گذشت. مدال شیرینی بود و ارزش سختی‌هایی را که کشیدم، داشت.

مطلب مرتبط دویدن به سمت آرزوها

دریغ از امکانات

حدیثه در این دوره از مسابقات با بانوان و دختران کشور‌های دیگر آشنا شده و درباره امکاناتی که سایر کشور‌ها برای ورزش دوومیدانی قائل می‌شوند، شنیده است و از اینکه در کشورمان رشته دو‌ومیدانی تا این حد مهجور مانده، ناراحت است. این دونده با‌استعداد می‌گوید: ما حمایت‌کننده مالی نداریم و آن‌طور‌که باید، ورزش دو‌ومیدانی برای بانوان شناخته‌شده نیست. به نظرم باید این ورزش پایه را از دوران ابتدایی به دانش‌آموزان بشناسانند.

او معتقد است یک ورزشکار نباید دغدغه‌ای به‌جز ورزش داشته باشد. اینکه هزینه‌های ورزش باری روی دوشش باشد، سبب می‌شود علاقه‌اش را کنار بگذارد؛ به‌عبارتی حمایت مسئولان را می‌طلبد.

رئوف امکانات ورزش دو‌ومیدانی را برای بانوان کم و نامناسب می‌بیند و می‌گوید: شهرمان پیست‌های خوبی دارد، اما ما تنها در زمان مسابقات به‌عنوان یک ورزشکار خانم به آن زمین می‌رویم. اگر هم وقت تمرینی به ما بدهند، زمان‌های نامناسب را می‌دهند که حضور در پیست برایمان با مشکل همراه است.

* این گزارش سه‌شنبه ۹ مردادماه ۱۴۰۳ در شماره ۵۷۵ شهرآرامحله منطقه ۷ و ۸ چاپ شده است.