رکورددار کشور در دویدن برعکس!
رادمنش| زدن رکورد‌های مختلف از موارد جالب توجه‌ای است که توسط افرادی با توانمندی‌ها و استعداد‌های خاص و خدادادی یا به دست افرادی که تلاش و ممارست فوق‌العاده و پشتکاری مثال زدنی دارند، انجام می‌شود. کسانی که دارای برای به دست آوردن رکورد‌های ورزش، تمرینات طاقت فرسا و مستمری را انجام می‌دهند از همین جهت می‌توانند الگو قرار گیرند؛ یعنی تلاش برای دست یافتن به چیزی که به نظر غیرممکن یا محال می‌آید.
یکی از این افتخارات و رکورددار‌ها که شاید نامش را کمتر شنیده باشید، «معصومه بیگدلی» بانوی ورزشکاری است که در حرکتی متفاوت و سخت، رکورددار دویدن برعکس (بَک دویدن یا عقبی دویدن) شده است.
او ۲۱ مهرماه امسال، یعنی تقریبا همین دو هفته پیش موفق شد با ثبت رکورد ۴۲ کیلومتر دویدن برعکس، در ۶ ساعت و ۴۶ دقیقه و ۵۳ بدون توقف، نام خود را به عنوان سومین زن صاحب عنوان در این حرکت در جهان و نفر اول ایران ثبت کند.
یکی از نکاتی که می‌تواند نشانه‌ای از تلاش او داشته باشد این است که بدانیم اولین رکوردی که در دویدن برعکس ثبت کرد، مسافتی کمتر از ۵۰۰ متر در بوستان ملت بوده است. اما همین چند صد متر در نهایت گام‌هایی شدند برای ثبت رکود ۴۲ کیلومتری.
- اولین قدم‌ها را در ورزش کی برداشتید؟
از بچگی پا به پای پدرم به صورت تفریحی ورزش میکردم، پدرم رزمی کار بودند و والیبال هم بازی می‌کردند و همین انگیزه‌ای بود برای من تا به سمت ورزش کشیده شوم. در نوجوانی کونگ‌فو را شروع کردم که تا همین امروز ادامه دارد و در حال حاضر مربی این رشته هم هستم.
- به غیر از کونگ‌فو رشته ورزشی دیگری را هم تجربه کرده‌اید؟
بله، علاقه اصلی من دو و میدانی و دویدن در مسافت‌های طولانی بود که از سال ۱۳۸۲ و زمانی که ۱۸ سال داشتم به صورت جدی وارد این رشته شدم. واقعیتش این است که کونگ‌فو راضی‌ام نمی‌کرد و هیچ چیز برایم جای دویدن را نمی‌گرفت.
- در کدام ماده‌ی دو و میدانی کار می‌کردید؟
در ماده‌ی استقامت، پنج و ۱۰ کیلومتر.
- عنوان یا رتبه‌ای هم کسب کردید؟
از سال ۱۳۸۳ در مسابقاتی که در استان برگزار می‌شد شرکت میکردم، اما باتوجه به اینکه حریف‌های بسیار قوی و قدری داشتم هیچ وقت اول نمی‌شدم. راستش خیلی شکست خوردم. اما بالاخره موفق شدم به تیم استان راه پیدا کنم و در مسابقات کشوری توانستم مقام سوم ماده‌ی ۱۰ هزار متر را کسب کنم که خیلی برایم لذت بخش بود.
- چی شد که وارد بحث رکورد زنی و دویدن برعکس شدید؟
در سالن شهید بهشتی که محل تمرین ما بود، پوستر‌ها و بنر‌ها آقای روحبخشیان را دیدم که رکورد زده بودند. بعد با موفقیت‌ها و نحوه کارشان آشنا شدم و خودم هم راغب شدم که وارد بحث رکورد شوم. بعد از آن در دانشگاه و در فراخوانی که برای جذب استعداد‌ها برای رکوردزنی انجام داده بودند به ایشان مراجعه کردم که از من و تعدادی از بچه‌ها تست گرفتند.
در اولین تست که در پارک ملت از من گرفتند کمتر از پانصد متر برعکس دویدم
- اولین باری که برای برعکس دویدن تست دادید، چه رکوردی زده شد؟
آقای روحبخشیان از طرف رئیس دانشگاه تربیت بدنی مسئول استعدادیابی برای رکوردزنی شده بود. من هم مانند تعداد دیگری از داشنجو‌ها به ایشان مراجعه کردم. در اولین تست که در پارک ملت از من گرفتند کمتر از ۵۰۰ متر برعکس دویدم. اما با توجه به سابقه ورزشی و علاقه‌ای که داشتنم تمرینات را برنامه‌ای که دادند، شروع کردم.
- کی متوجه شدید که می‌توانید برای ثبت رکورد اقدام کنید؟
تمرین‌هایم ادامه داشت تا اینکه روزی به مربی‌ام اعلام کردم که توانسته‌ام دو کیلومتر را برعکس بدوم، از آنجا به بعد موضوع برای ما جدی‌تر شد. برای اولین رکورد من به عنوان اولین دانشجوی محجبه در ایران قصد داشتم که هشت کیلومتر بدوم. یک سال تمرین و ممارست وحشتناک داشتم، از خیلی از موانع گذشتم و هزینه‌های زیادی کردم.
- اما اولین رکوردی که زدید ۲۱ کیلومتر بود که در رسانه‌ها هم منعکس شد.
بله، اولش قصد داشتم هشت کیلومتر بدوم، اما موقع عمل و رکورد زدن که رسید، ۲۱ کیلومتر دویدم. در تمرین‌ها هم هیچ‌وقت بیشتر از هشت و نیم کیلومتر ندویده بودم، ولی وقتی تمرین و تغذیه مناسب در کنار انگیزه و روحیه قرار بگیرد، کار انجام می‌شود.
بخش دیگر کار این بود که من «می‌خواستم»؛ تمرین‌هایم را انجام داده بودم و در آن موقع هدفم فقط این بود که رکورد بزنم. مسابقه با تمرین فرق می‌کند، در مسابقه باید بهتر از تمرین نتیجه بگیری و من هم همین را می‌خواستم.
- برای به دست آوردن این رکورد چقدر تمرین کردید؟
یک سال تمرین کردم. یک سال تمرین سخت و حرفه‌ای. بعضی روز‌ها حتی سه مرتبه تمرین داشتم و زدن رکورد ۲۱ کیلومتر دویدن برعکس توسط یک بانوی ایرانی با حجاب اسلامی بازتاب‌های بسیار گسترده‌ای در خبرگزاری‌ها و سایت‌های خبری داشت. با زدن این رکورد توانستم نفر چهارم دنیا شوم.
- دلیل این موفقیت را در چه می‌بینید؟
پشتکار و تمرین سخت و حرفه‌ای یکی از دلایل موفقیتم بود. با برنامه حرفه‌ای و زیر نظر مربی باتجربه‌ای که خودشان رکوددار دویدن برعکس در دنیا هستند تمرین کردم.
من خودم هم مربی هستم، متاسفانه در ورزش ما و حتی در ورزش حرفه‌ای ما خیلی‌ها حرفه‌ای ورزش نمی‌کنند، حرفه‌ای ورزش کردن یعنی خواب و خوراک و همه چیز زندگی بر مبنای ورزش حرفه‌ای برنامه‌ریزی و انجام شود. مربی حتی در شروع کار از من تعهد گرفت که تمرینات را درست و از روی برنامه انجام دهم و من هم قبول کردم.
- در این راه چه مشکلاتی سر راه شما بود؟
دریافت مجوز یکی از سخت‌ترین کار‌هایی است که سر راه ما قرار داشت و دارد. پارسال قرار بود اولین رکورد در استادیوم سعدآباد انجام شود، اما مجوزش را لغو کردند و مجبور شدیم این کار را در سالن هندبال کوثر انجام دهیم. البته آن سالن برای این کار مناسب نبود، اما، چون رئیس کمیته رکورد کشور و مسئولان و تربیت بدنی استان و رسانه‌ها آمده بودند، نمی‌شد برنامه را کنسل کرد.
- خانم بیگدلی، سخت‌ترین قسمت کار در حال زدن رکورد برای شما چه زمانی بود؟ جایی بود که آنقدر خسته شوید که دیگر نخواهید ادامه دهید؟
سخت‌ترین قسمت کار در کیلومتر ۱۲ و ۱۳ بود، دیگر بریده بودم، فشار فضا هم خیلی زیاد بود و ادامه دادن مشکل شده بود. اما با برنامه تغذیه و روحیه‌ای که مربی داد باعث شد که ادامه دهم.
- می‌شود راجع به فضا و فشار فضایی که اشاره کردید توضیح بیشتری بدهید.
در فضایی چهار گوش می‌دویدم، برای هر ۱۱۲ متر باید چهار بار تغییر جهت می‌دادم و ۹۰ درجه می‌چرخیدم. در این زاویه برعکس دویدن کار بسیار مشکلی است، چون برعکس دویدن تقریبا سه برابر بیشتر از دویدن معمولی انرژی و توان می‌گیرد.
- بانوی دیگری هم در ایران توانسته چنین رکوردی بزند؟
وقتی من رکورد ۲۱ کیلومتر را زدم نفر اول ایران و نفر چهارم دنیا شدم و تنها زن ایرانی بودم که این کار را انجام داده بود. اما بعد خانمی در تهران ۲۶ کیلومتر را زد و رکورد من را شکست. بعد از آن تصمیم گرفتیم ۲۶ کیلومتر را بزنیم و برای این کار یک سال دیگر تلاش کردم.
- پس وقتی هم که برای زدن دومین رکورد وارد زمین شدید قصد داشتید ۲۶ کیلومتر بدوید که باز هم مانند دفعه اول رکوردی بیشتر از آنچه در نظر داشتید را زدید.
بله، ما برای ۲۶ کیلومتر رفتیم، زدن رکورد ۴۲ کیلومتر در ذهن‌مان هم نبود. اصلا یک چیز رویایی بود. کار آنقدر بزرگ بود که حتی خیلی کم بهش فکر می‌کردیم. اما در آنجا تمرین‌ها و ریاضت‌ها خودش را نشان داد و شد چیزی که هیچکس فکرش را نمی‌کرد.
- ۴۲ کیلومتر را در چه مدت زمانی دویدید؟
۶ ساعت و ۴۶ دقیقه و ۵۳ ثانیه.
- بدون توقف؟
بدون توقف.
- به نظر کار خیلی سختی می‌آید، فکر نمی‌کنم بخواهم امتحانش کنم.
اصلا کمیته رکورد هم می‌گفتتند شدنی نیست و حتی به ۲۶ کیلومتر هم نمی‌رسم. در کیلومتر ۳۰ بود که حالم واقعا بد شد و دچار اسپاسم عضلانی شدید شدم و فشار فوق‌العاده‌ای روی بدنم حس میکردم. ببینید برای بانوان ورزش کردن و به خصوص رکورد زدن با پوشش اسلامی خیلی سخت‌تر است و نیروی بیشتری می‌گیرد، اما این‌ها برای من مانع نشد.
- این بار هم برای گرفتم مجوز مشکل داشتید؟
هشت ماه طول کشید تا هماهنگی‌ها و اجازه انجام برنامه را گرفتیم. ما تقریبا ۱۸ ساعت پیش از اجرای برنامه موافقت نهایی را گرفتیم. متاسفانه در مشهد برای گرفتن مجوز برای کار‌های جدید خیلی سخت می‌گیرند. یکی از مشکلات ما فشار‌های ذهنی بود که داشتیم.
ببینید، تا روزی که قرار بود رکورد بزنیم فکر می‌کردیم ۵۰ درصد اجازه انجام برنامه را می‌دهند، یعنی وقتی رفتیم تو سالن هنوز مطمئن نبودیم که برنامه اجرا می‌شود. با این روحیه وارد زمین شدیم. بعد یک سری حرف‌ها و سنگ انداختن‌ها هم بود. البته ممنون کسانی که سنگ انداختن هم هستیم که باعث شدن کارمان را جدی‌تر دنبال کنیم.
- مسئولان برای ثبت این رکورد آمده بودند و کار به صورت رسمی انجام شد؟
بله، این رکورد در سالن باغبان‌باشی در مجموعه ورزشی شهید بهشتی انجام شد و رئیس کمیته رکورد کشور و استان و مسئولان تربیت بدنی استان حضور داشتند، به اضافه تعدادی تماشاچی که جا دارد از همه آن‌ها تشکر کنیم.
- شما با زدن این رکورد نفر سوم دنیا شدید، نفرات قبل از خودتان را هم می‌شناسید؟
در دنیا کلا سه زن توانسته‌اند رکورد ۴۲ کیلومتر برعکس دویدن را بزنند و من با اختلاف زمانی در رده سوم هستم. نفر اول خانمی اتریشی است که گمان می‌کنم در چهار ساعت و ۵۰ دقیقه این مسافت را دویده است.
در دنیا کلا سه زن توانسته‌اند رکورد ۴۲ کیلومتر برعکس دویدن را بزنند و من با اختلاف زمانی در رده سوم هستم
- برای آینده و برای شکستن رکورد آن‌ها و به دست آوردن عنوان اولی، برنامه‌ای دارید؟
برای شکستن رکورد آن‌ها و اول شدن در دنیا باید بیش از ۴۵ کیلومتر بدوم که شدنی است و اگر اسپانسر داشته باشم قول می‌دهم این رکورد را بزنم و چه بسا که بهتر. باید بگویم یکی از سختی‌های کار همین بحث مسائل مالی و هزینه‌ها بود.
- چرا نیاز به اسپانسر را احساس می‌کنید؟
در یک سال گذشته حدود ۲۰ میلیون تومان برای زدن رکورد در بحث تغذیه و تجهیزات ورزشی و مکمل‌ها و... هزینه کرده‌ام که این خیلی برای من سنگین است. اگر بخواهم ادامه بدهم واقعا نیاز است که حمایت شوم.
وقتی اتریش کسی را دارد که این کار را بکند و همچین رکوردی را می‌زند و نامش به عنوان اول جهان مطرح می‌شود، چرا ایران اسمش اول دنیا نباشد. برای متفاوت شدن باید هزینه کرد و این هزینه‌ها در آینده نتیجه می‌دهد و افراد زیادی می‌توانند از این تجربه استفاده کنند و در جامعه انگیزه ایجاد می‌شود.
- مسئولان ورزشی شهر و استان کمک مالی نکرده‌اند؟
تا حالا که نه، اما معاون تربیت بدنی قول‌هایی برای حمایت داده‌اند.
- به عنوان حرف آخر دوست دارید از چه کسانی تشکر کنید؟
اول از همه از پدر و مادرم که خیلی برایم زحمت کشیدند و هزینه کردند و خانواده‌ام که همیشه کنارم بودند. باید تشکر ویژه‌ای هم از مربی‌ام، آقای روحبخشیان و همسرشان داشته باشم که خیلی کمکم کردند و شاید اگر این دو نفر نبودند نمی‌توانستم این رکورد را بزنم. همچنین باید از مدیرکل و معاون تربیت بدنی، هیئت دو و میدانی، هیئت همگانی، ریاست کمیته رکورد کشور که آمدند هم تشکر کنم.
* این گزارش پنج شنبه، ۷ آبان ۹۴ در شماره ۱۶۸ شهرآرامحله منطقه ۱۱ چاپ شده است.
لینک کوتاه
روایات مشابه
ارسال نظر
وعده‌های برزمین‌مانده پارکینگی که قرار بود عمومی باشد 
جبهه سهمیه‌بندی نیست 